Tweede week Bali
Blijf op de hoogte en volg Gladys
05 Februari 2014 | Indonesië, Renon
Hallo allemaal..
Het is al twee weken geleden dat ik naar Bali ben vertrokken en potderdikkeme, de tijd gaat snel!
De dag na de de gezellig afsluiter ben ik op stage gaan brainstormen en sparren met mijn praktijkbegeleider. We hebben diverse ideeen en meningen gewisseld, waardoor we een frisse blik kregen op het project.
Hierna ben ik zelfstandig gaan werken in het kantoor samen met een andere werkneemster. Ze is dezelfde leeftijd als mij en ik heb geprobeerd met haar te communiceren. Het was eerder veel lachen, dan daadwerkelijk communiceren.
Na stage ben ik met mijn huisgenootjes gaan eten bij de Pizzahut. In de buurt zijn toch redelijk wat westerse eetgelegenheden, wat zo nu en dan wel lekker is.
Deze zelfde avond hadden we het afscheidsfeestje van mijn klasgenoot. De huisbazin heeft een taxi voor ons geregeld, zodat we niet met de scooter hoefde te gaan. Aangekomen bij het feestje, was het al vrij druk. Het team was aanwezig, bewoners van het complex en diverse studenten die mijn klasgenoot had leren kennen. Het was een gezellig avond, met akoestische muziek, de nodige drank en het gelach. In de late avonduurtjes zijn we met een grote groep naar Eikon gegaan. Doordeweeks is het heel anders dan in het weekend, ook vrij rustig. Na een tijdje zijn we doorgegaan naar een andere club, waar ik de naam al niet meer van weet... Het was leuk om met het team opstap te gaan, omdat de communicatie lager lag. Ik heb veel gelachen met de mensen en op een gegeven moment was het wel tijd om naar huis te gaan.
Op de terugweg dachten we even snel een taxi te nemen, maar dit was ons niet gegund Halverwege raakte de taxi oververhit en stonden we langs de snelweg te wachten op een andere taxi. Tot onze verbazing kwam gewoon een random auto ons oppikken.. ofwel, zo corrupt als maar kan die taxi chauffeurs! Gelukkig zijn we levend thuis gekomen en weten we voor de volgende keer dat we goed op moeten letten, dat we de goede taxi nemen.
De volgende dag heb ik eerst stage gelopen en inspiratie gezocht voor het team. Ik moest diverse filmpjes opzoeken ter inspiratie voor de aankomende workshops. Op een gegeven moment kreeg ik een telefoontje van mijn klasgenoot of ik die avond mee ging eten bij Sky Garden, een bekende club in Kuta. Diezelfde avond had ik eigenlijk een uitstapje met de huisbazin. Zij wilde ons meenemen naar een ceremonie, dus daar zat het dilemma. Na een gesprek met de praktijkbegeleider, besloot ik toch om te gaan eten met mijn klasgenoot.
Terug thuis aangekomen sprak ik een huisgenootje en vertelde ik dat ik niet mee ging naar de ceremonie. De mannelijke huisgenoot was tevens ziek, dus ook zij haakte af om mee te gaan. De huisbazin kon dit gelukkig wel begrijpen.
We besloten samen met de scooter naar Kuta te rijden, aangezien we uiteindelijk ook willen verhuizen naar Kuta, rond begin April.
Het rijden naar Kuta ging goed, alleen moet je goed opletten met wisselen van baan, aangezien iedereen kriskras door elkaar schiet.
We kwamen bij elkaar bij mijn klasgenootje en reden toen door naar de Sky Garden.
De Sky Garden heeft een all you can eat arrangement, iedere dag!
Elke dag is er dan een ander thema, maar wel voor dezelfde prijs. Het bedrag is gewoon belachelijk... Je betaald 50.000 rupiah om onbeperkt te eten (incl. water!), omgerekend 3euro! Pfff.. en lekker dat het was!
Je zat op een dakterras lekker buiten aan een grote tafel te eten. Het was echt te gek! Hierna zijn we terug gegaan naar huis en hebben we even vanwege de storm een stop moeten maken. Soms is het te raar voor woorden hoeveel regen er in 5minuten uit de lucht komt vallen, maar alsnog blijft het lekker weer.
De volgende dag had ik met mijn praktijkbegeleider een gesprek met BIWA, een vrouwenorganisatie op Bali. We hadden afgesproken in een kleine bakkerij, langs de grote weg. Hier heb ik een lekker englisch breakfast gehad en een lekker kop koffie. De cupcakes zagen er tevens heerlijk uit en laat staan het andere gebak.
Het gesprek heb ik eigenlijk alleen bijgewoond en geobserveerd. Het was een vrouw uit Australië en ze gaf een hele sociale en zorgzame indruk. Verder heb ik alleen geluisterd en af en toe instemmend geknikt.
Na de ontmoeting had ik de teammeeting. Gelukkig heb ik met mijn filmpjes het team kunnen inspireren. Ik zag er wel tegenop, omdat ik ten eerste hun taal niet spreek en ja, het is toch lastig om iedereen in te schatten.
Na de teammeeting ben ik met de praktijkbegeleider en een teamlid gaan eten. Ik ging mee naar een kleine Doner Kebab zaak, van een vriend.
Natuurlijk heb ik hier gelijk te frikandel uitgeprobeerd en die was goed weg te eten. Ik leerde de eigenaar kennen en werd uitgenodigd om de dag erna tevens te komen, omdat er een verjaardagsfeest was van een man uit Roermond. Dit klonk wel interessant, maar ik wist niet of ik die stap moest nemen.
De zaterdag werd ik wakker met een krom gevoel. De meeste snappen wel waarom, want mijn vader werd deze dag 50 jaar. De eerste keer in mijn leven dat ik er niet bij ben. Heel vreemd...
Om alle emotie even los te wringen heb ik op facebook een stukje geschreven voor mijn vader. Achteraf bleek ik nogal wat mensen aan het huilen te hebben gemaakt, wat natuurlijk niet de bedoeling was, maar toch wel fijn is om te horen.
Na de emoties te hebben verwerkt ben ik alleen naar Sanur gereden om even een strandwandeling te maken. Ik wilde even de omgeving in mij opnemen en gewoon rondkijken.
Sanur is een leuke plek, maar heel rustig door oudjes bezocht. Ik ben er natuurlijk pas 2 weken, dus heb nog niet veel kunnen ondernemen, maar als je loopt zie je gewoon veel oudere mensen en dan ook nog Nederlanders.
Even later ben ik bij Luthu''s wat gaan eten en kwam mijn huisgenootje bij me zitten. Hij had zin in MCdonald's, dus zijn we daar naar toe gegaan. Het menu is vrij beperkt enja, het blijft gewoon een MAC.
Terug in het complex voelde ik me verveeld en bedacht ik me, dat ik nog was uitgenodigd voor de verjaardag. Ik dacht bij mezelf, ach,.. ik heb toch niks te verliezen, dus waarom niet.. en ben zo alleen naar de verjaardag toegegaan.
Aangekomen bij het feestje zocht ik eerst de eigenaar en mijn praktijkbegeleider. Zij stelde mij zo voor aan de jarigejop. Hij begon meteen in het zelfde dialect te praten en ik moest er enorm om lachen. In bali gewoon limburgs praten voelt vrij onnatuurlijk aan. We hebben een tijdje staan praten en op een gegeven moment liet hij me diverse foto's zien van mensen uit mijn dorp. Ik zei dat ik wel diverse herkende, maar dat ik daarbij uit een andere generatie kwam..
Hij lachte en zei, ja dat klopt, je bent uit de leeftijd van onze kinderen.
Mijn antwoord was natuurlijk, Oh, en wie zijn dat dan? Aangezien u van roermond bent...
En daarkwam het.. Hij sprak twee namen uit en ik keek hem met ongeloof aan en begon toen kei hard te lachen.
Ik bleek gewoon voor de ouders te staan van een bekende. De link had ik noooooooooit gelegd, terwijl het zo logisch was. Meteen draaide de man zich om naar zijn vrouw en vertelde wat er gebeurt was. De vrouw keek me eerst geschrokken aan en begon ook heel hard te lachen.
Zo zie je maar weer, de wereld is toch enorm klein!
Ik ben een tijdje blijven plakken en daarna na huis gegaan, om met mijn familie te skype. Het was leuk om iedereen te zien op skype. Het deed me goed om even de gezichten te zien en te lachen om de humor, die zich bij mij thuis afspeelde. Na een tijdje ben ik gaan slapen, omdat het toch wel een lange dag was.
De zondag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik daarna met een huisgenoot bij Sanur aan het strand gaan liggen. Hier hebben we eigenlijk alleen maar gelegen en ik heb af en toe in het water gedobberd. Na een tijdje kwam onze andere huisgenoot en hebben we wat rondgereden in Sanur, opzoek naar de night market. Hier moet je goed lokaal kunnen eten, maar tevergeefs we konden hem niet vinden.
Uiteindelijk zijn we bij Doner Kebab beland en hierna door de storm naar huis gereden. Dit was echt NIET chill. Ik kwam helemaal doorweekt thuis aan en kon geen hand voor ogen meer zien. Gelijk hup omkleden en de kleren in een emmer, zodat ze wat uit konden lekken. We hebben hierna nog een beetje gechild en zijn daarna lekker gaan slapen.
De maandag moest ik om 6uur al op stage zijn. We gingen opnieuw naar de gevangenis, omdat er vier jongeren vrij kwamen. Het is een lange, maar mooie rit naar de gevangenis. Elke keer is er wel iets nieuws wat ik zie tijdens de rit.
Aangekomen bij de gevangenis hadden we nog maar een uur om met de jongeren te praten. De praktijkbegeleider en de andere twee teamleden gingen snel aan de slag.
Na een tijdje was het tijd om hun spullen te pakken.
Het was best emotioneel om te zien. Hele families komen de kinderen halen en sommige houden het dan niet droog. Ik ben op een gegeven moment weg gelopen, omdat ik bang was zelf emotioneel te raken. Later na werd ik geroepen door mijn praktijkbegeleider, omdat ik mee naar buiten moest. We hebben daar de jongeren uitgezwaaid en zijn toen we terug naar binnen gegaan.
Mijn praktijkbegeleider moest wat dingen regelen binnen de gevangenis, dus ben ik met een van de jongens gaan tafeltennissen. Volgens mij schrokken ze er een beetje van dat een meisje stond te spelen tegen een jongen en ook nog won. Het was een leuk beeld om ze allemaal verbaasd te zien kijken. Hierna ben ik met een teamlid een beetje gaan voetballen. Het was alleen zo warm buiten, dat ik het niet lang uithield zo vol in de zon.
Ik ging me op een gegeven moment zitten en er kwam een jongen met een boekje vast naast me zitten. Hij klapte het open en ik zag allemaal engelse woordjes staan, met de Indonesische vertaling. Ik begreep al snel dat hij engels wilde leren van mij en anders om, ik indonesisch van hem.
We begonnen meteen met oefenen en alles ging heel natuurlijk. We zeiden elkaar enkele keren na en soms lagen we ook in een deuk, omdat we het niet konden uitspreken. Binnen enkele minuten kwamen er steeds meer jongeren bij zitten. Van alle kanten werd mijn Bahasa Indonesia gecorrigeerd, terwijl het engels aapaste in het boekje.
De ervaring was heel erg leuk en de lach bij de jongeren als ik het goed zei, was ook hartverwarmend.
Uiteindelijk was het tijd om te gaan.
We hebben nog bij een lokaal tentje gegeten bij een mooi stuk stand en zijn daarna doorgereden naar het kantoor.
Eenmaal op kantoor hebben we nog even zitten sparren, omdat we dingen helder moesten krijgen en meningen over moesten uitwisselen.
Hierna vroeg mijn praktijkbegeleider me mee naar zijn oom en tante en daarna iets te eten. Ik dacht waarom niet en ging mee met hem, een ander teamlid en de mascotte, Bumba de labrador!
We kwamen bij een enorm hotel en hebben daar een tijdje gezeten. Zijn oom en tante zijn vriendelijke mensen en willen dan ook graag een keer mee naar de gevangenis. Na een tijdje hebben we ze afgezet bij een eettentje en zijn we zelf gaan eten op het strand.
Tot het eten er was heb ik met de hond was over het strand gerend en wat gelachen met het andere teamlid.
Na het eten ben ik lekker naar huis gegaan en eigenlijk per direct in slaap gevallen.
Zo dit was mijn tweede week in Bali.
Tot over een weekje!
Het is al twee weken geleden dat ik naar Bali ben vertrokken en potderdikkeme, de tijd gaat snel!
De dag na de de gezellig afsluiter ben ik op stage gaan brainstormen en sparren met mijn praktijkbegeleider. We hebben diverse ideeen en meningen gewisseld, waardoor we een frisse blik kregen op het project.
Hierna ben ik zelfstandig gaan werken in het kantoor samen met een andere werkneemster. Ze is dezelfde leeftijd als mij en ik heb geprobeerd met haar te communiceren. Het was eerder veel lachen, dan daadwerkelijk communiceren.
Na stage ben ik met mijn huisgenootjes gaan eten bij de Pizzahut. In de buurt zijn toch redelijk wat westerse eetgelegenheden, wat zo nu en dan wel lekker is.
Deze zelfde avond hadden we het afscheidsfeestje van mijn klasgenoot. De huisbazin heeft een taxi voor ons geregeld, zodat we niet met de scooter hoefde te gaan. Aangekomen bij het feestje, was het al vrij druk. Het team was aanwezig, bewoners van het complex en diverse studenten die mijn klasgenoot had leren kennen. Het was een gezellig avond, met akoestische muziek, de nodige drank en het gelach. In de late avonduurtjes zijn we met een grote groep naar Eikon gegaan. Doordeweeks is het heel anders dan in het weekend, ook vrij rustig. Na een tijdje zijn we doorgegaan naar een andere club, waar ik de naam al niet meer van weet... Het was leuk om met het team opstap te gaan, omdat de communicatie lager lag. Ik heb veel gelachen met de mensen en op een gegeven moment was het wel tijd om naar huis te gaan.
Op de terugweg dachten we even snel een taxi te nemen, maar dit was ons niet gegund Halverwege raakte de taxi oververhit en stonden we langs de snelweg te wachten op een andere taxi. Tot onze verbazing kwam gewoon een random auto ons oppikken.. ofwel, zo corrupt als maar kan die taxi chauffeurs! Gelukkig zijn we levend thuis gekomen en weten we voor de volgende keer dat we goed op moeten letten, dat we de goede taxi nemen.
De volgende dag heb ik eerst stage gelopen en inspiratie gezocht voor het team. Ik moest diverse filmpjes opzoeken ter inspiratie voor de aankomende workshops. Op een gegeven moment kreeg ik een telefoontje van mijn klasgenoot of ik die avond mee ging eten bij Sky Garden, een bekende club in Kuta. Diezelfde avond had ik eigenlijk een uitstapje met de huisbazin. Zij wilde ons meenemen naar een ceremonie, dus daar zat het dilemma. Na een gesprek met de praktijkbegeleider, besloot ik toch om te gaan eten met mijn klasgenoot.
Terug thuis aangekomen sprak ik een huisgenootje en vertelde ik dat ik niet mee ging naar de ceremonie. De mannelijke huisgenoot was tevens ziek, dus ook zij haakte af om mee te gaan. De huisbazin kon dit gelukkig wel begrijpen.
We besloten samen met de scooter naar Kuta te rijden, aangezien we uiteindelijk ook willen verhuizen naar Kuta, rond begin April.
Het rijden naar Kuta ging goed, alleen moet je goed opletten met wisselen van baan, aangezien iedereen kriskras door elkaar schiet.
We kwamen bij elkaar bij mijn klasgenootje en reden toen door naar de Sky Garden.
De Sky Garden heeft een all you can eat arrangement, iedere dag!
Elke dag is er dan een ander thema, maar wel voor dezelfde prijs. Het bedrag is gewoon belachelijk... Je betaald 50.000 rupiah om onbeperkt te eten (incl. water!), omgerekend 3euro! Pfff.. en lekker dat het was!
Je zat op een dakterras lekker buiten aan een grote tafel te eten. Het was echt te gek! Hierna zijn we terug gegaan naar huis en hebben we even vanwege de storm een stop moeten maken. Soms is het te raar voor woorden hoeveel regen er in 5minuten uit de lucht komt vallen, maar alsnog blijft het lekker weer.
De volgende dag had ik met mijn praktijkbegeleider een gesprek met BIWA, een vrouwenorganisatie op Bali. We hadden afgesproken in een kleine bakkerij, langs de grote weg. Hier heb ik een lekker englisch breakfast gehad en een lekker kop koffie. De cupcakes zagen er tevens heerlijk uit en laat staan het andere gebak.
Het gesprek heb ik eigenlijk alleen bijgewoond en geobserveerd. Het was een vrouw uit Australië en ze gaf een hele sociale en zorgzame indruk. Verder heb ik alleen geluisterd en af en toe instemmend geknikt.
Na de ontmoeting had ik de teammeeting. Gelukkig heb ik met mijn filmpjes het team kunnen inspireren. Ik zag er wel tegenop, omdat ik ten eerste hun taal niet spreek en ja, het is toch lastig om iedereen in te schatten.
Na de teammeeting ben ik met de praktijkbegeleider en een teamlid gaan eten. Ik ging mee naar een kleine Doner Kebab zaak, van een vriend.
Natuurlijk heb ik hier gelijk te frikandel uitgeprobeerd en die was goed weg te eten. Ik leerde de eigenaar kennen en werd uitgenodigd om de dag erna tevens te komen, omdat er een verjaardagsfeest was van een man uit Roermond. Dit klonk wel interessant, maar ik wist niet of ik die stap moest nemen.
De zaterdag werd ik wakker met een krom gevoel. De meeste snappen wel waarom, want mijn vader werd deze dag 50 jaar. De eerste keer in mijn leven dat ik er niet bij ben. Heel vreemd...
Om alle emotie even los te wringen heb ik op facebook een stukje geschreven voor mijn vader. Achteraf bleek ik nogal wat mensen aan het huilen te hebben gemaakt, wat natuurlijk niet de bedoeling was, maar toch wel fijn is om te horen.
Na de emoties te hebben verwerkt ben ik alleen naar Sanur gereden om even een strandwandeling te maken. Ik wilde even de omgeving in mij opnemen en gewoon rondkijken.
Sanur is een leuke plek, maar heel rustig door oudjes bezocht. Ik ben er natuurlijk pas 2 weken, dus heb nog niet veel kunnen ondernemen, maar als je loopt zie je gewoon veel oudere mensen en dan ook nog Nederlanders.
Even later ben ik bij Luthu''s wat gaan eten en kwam mijn huisgenootje bij me zitten. Hij had zin in MCdonald's, dus zijn we daar naar toe gegaan. Het menu is vrij beperkt enja, het blijft gewoon een MAC.
Terug in het complex voelde ik me verveeld en bedacht ik me, dat ik nog was uitgenodigd voor de verjaardag. Ik dacht bij mezelf, ach,.. ik heb toch niks te verliezen, dus waarom niet.. en ben zo alleen naar de verjaardag toegegaan.
Aangekomen bij het feestje zocht ik eerst de eigenaar en mijn praktijkbegeleider. Zij stelde mij zo voor aan de jarigejop. Hij begon meteen in het zelfde dialect te praten en ik moest er enorm om lachen. In bali gewoon limburgs praten voelt vrij onnatuurlijk aan. We hebben een tijdje staan praten en op een gegeven moment liet hij me diverse foto's zien van mensen uit mijn dorp. Ik zei dat ik wel diverse herkende, maar dat ik daarbij uit een andere generatie kwam..
Hij lachte en zei, ja dat klopt, je bent uit de leeftijd van onze kinderen.
Mijn antwoord was natuurlijk, Oh, en wie zijn dat dan? Aangezien u van roermond bent...
En daarkwam het.. Hij sprak twee namen uit en ik keek hem met ongeloof aan en begon toen kei hard te lachen.
Ik bleek gewoon voor de ouders te staan van een bekende. De link had ik noooooooooit gelegd, terwijl het zo logisch was. Meteen draaide de man zich om naar zijn vrouw en vertelde wat er gebeurt was. De vrouw keek me eerst geschrokken aan en begon ook heel hard te lachen.
Zo zie je maar weer, de wereld is toch enorm klein!
Ik ben een tijdje blijven plakken en daarna na huis gegaan, om met mijn familie te skype. Het was leuk om iedereen te zien op skype. Het deed me goed om even de gezichten te zien en te lachen om de humor, die zich bij mij thuis afspeelde. Na een tijdje ben ik gaan slapen, omdat het toch wel een lange dag was.
De zondag heb ik lekker uitgeslapen en ben ik daarna met een huisgenoot bij Sanur aan het strand gaan liggen. Hier hebben we eigenlijk alleen maar gelegen en ik heb af en toe in het water gedobberd. Na een tijdje kwam onze andere huisgenoot en hebben we wat rondgereden in Sanur, opzoek naar de night market. Hier moet je goed lokaal kunnen eten, maar tevergeefs we konden hem niet vinden.
Uiteindelijk zijn we bij Doner Kebab beland en hierna door de storm naar huis gereden. Dit was echt NIET chill. Ik kwam helemaal doorweekt thuis aan en kon geen hand voor ogen meer zien. Gelijk hup omkleden en de kleren in een emmer, zodat ze wat uit konden lekken. We hebben hierna nog een beetje gechild en zijn daarna lekker gaan slapen.
De maandag moest ik om 6uur al op stage zijn. We gingen opnieuw naar de gevangenis, omdat er vier jongeren vrij kwamen. Het is een lange, maar mooie rit naar de gevangenis. Elke keer is er wel iets nieuws wat ik zie tijdens de rit.
Aangekomen bij de gevangenis hadden we nog maar een uur om met de jongeren te praten. De praktijkbegeleider en de andere twee teamleden gingen snel aan de slag.
Na een tijdje was het tijd om hun spullen te pakken.
Het was best emotioneel om te zien. Hele families komen de kinderen halen en sommige houden het dan niet droog. Ik ben op een gegeven moment weg gelopen, omdat ik bang was zelf emotioneel te raken. Later na werd ik geroepen door mijn praktijkbegeleider, omdat ik mee naar buiten moest. We hebben daar de jongeren uitgezwaaid en zijn toen we terug naar binnen gegaan.
Mijn praktijkbegeleider moest wat dingen regelen binnen de gevangenis, dus ben ik met een van de jongens gaan tafeltennissen. Volgens mij schrokken ze er een beetje van dat een meisje stond te spelen tegen een jongen en ook nog won. Het was een leuk beeld om ze allemaal verbaasd te zien kijken. Hierna ben ik met een teamlid een beetje gaan voetballen. Het was alleen zo warm buiten, dat ik het niet lang uithield zo vol in de zon.
Ik ging me op een gegeven moment zitten en er kwam een jongen met een boekje vast naast me zitten. Hij klapte het open en ik zag allemaal engelse woordjes staan, met de Indonesische vertaling. Ik begreep al snel dat hij engels wilde leren van mij en anders om, ik indonesisch van hem.
We begonnen meteen met oefenen en alles ging heel natuurlijk. We zeiden elkaar enkele keren na en soms lagen we ook in een deuk, omdat we het niet konden uitspreken. Binnen enkele minuten kwamen er steeds meer jongeren bij zitten. Van alle kanten werd mijn Bahasa Indonesia gecorrigeerd, terwijl het engels aapaste in het boekje.
De ervaring was heel erg leuk en de lach bij de jongeren als ik het goed zei, was ook hartverwarmend.
Uiteindelijk was het tijd om te gaan.
We hebben nog bij een lokaal tentje gegeten bij een mooi stuk stand en zijn daarna doorgereden naar het kantoor.
Eenmaal op kantoor hebben we nog even zitten sparren, omdat we dingen helder moesten krijgen en meningen over moesten uitwisselen.
Hierna vroeg mijn praktijkbegeleider me mee naar zijn oom en tante en daarna iets te eten. Ik dacht waarom niet en ging mee met hem, een ander teamlid en de mascotte, Bumba de labrador!
We kwamen bij een enorm hotel en hebben daar een tijdje gezeten. Zijn oom en tante zijn vriendelijke mensen en willen dan ook graag een keer mee naar de gevangenis. Na een tijdje hebben we ze afgezet bij een eettentje en zijn we zelf gaan eten op het strand.
Tot het eten er was heb ik met de hond was over het strand gerend en wat gelachen met het andere teamlid.
Na het eten ben ik lekker naar huis gegaan en eigenlijk per direct in slaap gevallen.
Zo dit was mijn tweede week in Bali.
Tot over een weekje!
-
05 Februari 2014 - 08:15
Dien Mam:
Ha sjat,
Det waas weer ein sjoone week mit veul nieje miense. En grappig det de wereld toch oh zo klein is. Det er asauch get Limburgs is in Bali. Veul plezeer bie de ceremonie vandaag en tot het volgende verslag.
Kus, dien mam..... -
05 Februari 2014 - 09:45
Lindsey:
Ha mupke. Waat leuk datse geweun miense oet Remunj teagekumps en de kienjer auch nog kins. Liekt mich een grappige situatie op det moment. En zo sjattig van det jongetje mit her boekje mit Ingelse en Indonesische woordjes. Maaks al heel get dingetjes mit dao en deze weak vrolijke en een bietje moeilijke momentjes leas ich. Dao leerse veul van :)
Op nao t volgende verslag. Geniet! En smakelijk de volgende keer biej de Mac haha. Xxx -
05 Februari 2014 - 10:01
Wendy En Hans:
Ha Gladys,
wat leuk dat we zo toch iets van je kunnen volgen. Volgens mij heb je daar wel de draai gevonden.
En wat leuk om daar limboos tegen te komen.
Heel veel Groetjes van ons 4 -
05 Februari 2014 - 11:59
Kate:
haa sjat,
wat fijn om te leaze desse t zo noar dien zin heas. En veur 3 euro onbeperkt eate, shiiiiit.
ich zou tereuk komme as un michilin pupke. ich hoap desse nog veul feestjes en leuke dinge mit maaks.
haaij van dich xxxx -
05 Februari 2014 - 12:00
Sjack Van Hees:
Hoi Gladys,
Ik vind het heerlijk om wekelijks jouw verslag te lezen. Je schrijft op een manier, waardoor ik het gevoel heb erbij te zijn. Dat vind ik geweldig. Heel veel succes in het leren van de Indonesische taal.
Tot volgende week.
Groetjes,
Sjack -
05 Februari 2014 - 14:23
Gladys In Bali:
Hallo Gladys,
Met plezier leest ik jouw verslag en doet mij denken aan de tijd dat ik daar was.
Niets beter, maar het is wel uitkijken want het is daar niet zo geregeld als hier, maar als je je aanpast
dan is het gezellig en kan je ook een mooie tijd tegemoet zien.
Je moet wel rekening mee houden dat je een tourist ben want anders kan je voor verrassingen komen te staan.
Je kan ook zien dat soms veel verschil is van plaats tot plaats. Het is wel een goed leerproces en belevenis. In gedachten beleef ik met jou mee en dan ben ik tenminste daar en bij jou.
Veel leerplezier en belevenissen.
Groetjes Opa en Oma
Kita sajang dengan tjutju kita ( Gladys )
-
05 Februari 2014 - 19:33
Cindy Manu:
XXX
-
05 Februari 2014 - 20:27
Esther Wensveen:
Hoi hoi Gladys, waat gaaf om te leze des ze ut sjoen hees doa!!!! Stiekum ein bietje jaloers omdet doe iets duister waat ich noeits zou durve!!! Ich kiek oet noa dien volgend versjlaag!!! Groetjes oet Ruiver( ps. zien dien haor al gegreujd???) van Esther -
05 Februari 2014 - 21:00
Loek Heldens:
Hey Gladys.....Leuk verslag hou je bij, echt leuk om te lezen wat voor een ervaringen je daar allemaal op doet en meemaakt, ik wens je heel veel succes met je project en pas goed op jezelf. Groetjes -
05 Februari 2014 - 21:27
Lily:
Hee Gladys.
Leuk je van een ( grote) afstand te kunnen volgen.
Ben benieuwd hoe je verdere contacten binnen de gevangenis verlopen.
De eerste start was al "raak"
Mss de volgende les in het "limburgs" ;.)
Succes met alles.
Grts lily -
05 Februari 2014 - 21:35
Esther:
Hai Gladys, wederom een leuk reisverslag om te lezen. Het is weer een enerverende week voor jou geweest. Ik kijk uit naar je volgend reisverslag. Lots of kisses ..... Natuurlijk ook van de jongens. -
09 Februari 2014 - 09:17
Tante Mandy:
Hoi Gladys,
Goed om te lezen dat het goed met je gaat. Stiekem ben ik jaloers dat ik niet bij je ben oom dit ook allemaal met je mee te mogen maken. Het lijkt mij geweldig. Geniet er maar lekker van. Deze belevenissen kan niemand je meer afnemen. Ben voorzichtig en tot het volgende verslag. Op zijn Geronimo's Lobbi xxx. Je tante en de rest.
