Maand in Bali.

HOPHOP!
Eerste maand overleefd en nog maar 5 te gaan..
Time flies, when you're having fun!

OK, ff een tegenvaller, maar he! Ik ben omringd door leuke mensen, een leuk team, een TE GEK project, en een leerzame omgeving.
Het gekke van alles..
Het is net alsof je hier al maanden rond loopt! Best gek, hoe snel je je thuis voelt, op een eiland waar je misschien 3 straten uit je hoofd weet!

De dag na de aangifte ging alles gewoon door.
Op stage kwam de jongen van de publicaties langs en met hem en het meisje van de administratie heb ik gesproken over de cultuur verschillen.
Het blijkt dat veel lokale mensen naar Europa willen komen en dus vooral naar Nederland. In de gevangenis krijg je al de vraag of ze niet je geadopteerde broertje kunnen worden, natuurlijk onmogelijk maar wel begrijpelijk.
Sparen is hier bijna niet te doen, want blijkbaar gaat 40% van hun inkomen naar de religie. De ceremonies, onderhoudt, offers.. Er komt veel bij kijken. Ik schrok hier nogal van, want ja.. In de kerk gooi je wat klein geld in de collecte en het is goed geweest voor het jaar.
Na stage ging ik met twee huisgenootjes naar Kuta. Hier gingen we zelf gemaakte carbonara eten, want de Itialiaan zou de dag erna terug vliegen.
Aangekomen bij het complex hebben we eerst iets gedronken en toen verdween de helft in de keuken.
Waarom ik niet? Nou.. A: ik ben echt GEEN keukenprinses B: ik weet alleen hoe een frietpan werkt en hoe ik een eitje moet klutsen. Nee sorry, deze meid kan geen carbonara maken. Laat staan dat ik die OOIT gegeten heb.
De meeste mensen weten dat ik frikandellen verslaafd ben en een moeilijke eter.
Maar he! Gladys heeft gewoon carbonara gegeten en het was nog verdraaid lekker ook! Na het eten hebben we nog even gezeten en daarna hebben we afscheid genomen.
Terug in het complex was ik nog alleen aant chillen aan de tafel.
Uit het niets hoorde ik PLOEP, en OHMYGODDD, had ik opeens een mini hagedis tussen mijn voorgevel zitten! BLEHH, uit schrik sprong ik op en wist ik dat kleine mormel uit mijn shirt te krijgen. Een huisgenootje kwam meteen naar buiten en begon te lachen toen ik vertelde wat er gebeurde.
Achteraf zegt iedereen die kunnen niet omlaag vallen... TRUST ME! THEY DO! I FELT IT!

De dag erna was een vrij rustige dag. Op stage veel liggen sparren met mijn stage begeleider over bepaalde dingen en verder gegaan met de opdrachten.
Na stage ben ik met mijn huisgenootjes naar het strand geweest en hebben we wat gegeten. Thuis aangekomen gingen er twee alvast naar bed en ik bleef met een huisgenootje nog wat kletsen.
Uit het niets slaakt ze kreet en zagen we een enorme kakkerlak richting mijn kamer sprinten. Uit reflex pakte ik de eerste beste betonnen prullenbak en plette ik het beest tot moes. Uiteindelijk moest ik gewoon het hoofd inbeuken, want de kleine jongen wilde maar niet het loodje leggen. We waren een beetje in paniek, omdat je hoort dat ze eitjes leggen blahblahblah, maya.. prullenbak erop en niemand die het ziet!

De volgende dag was weer een stagedag. De teammeeting gaan grotendeels in het Bahasa Indonesia en elke keer snap ik de context beter Het kost wel enorm veel energie en concentratie, maar het is wel nodig.
Het reageren lukt niet, omdat ik de zinnen niet in mijn hoofd krijg recht gezet. Reageren gebeurt dus gewoon in het Engels.
Na stage ben ik als een speer naar huis gegaan, want we zouden een nieuwe groep Nederlanders treffen in Kuta.
Het was een leuke avond. We troffen elkaar in een grote club, die uitgestorven was, waardoor we wel konden kletsen.
Er kwam een meisje bij die uit Limburg is en het zelfde dialect sprak. Dit was wel heel leuk, want niemand anders kan het natuurlijk verstaan en daarbij is het gewoon een lekker gevoel.
We gingen met de groep door naar de grote reggaebar. Ik liep met een jongen uit Tilburg naar de reggaebar en wat blijkt, hij kon gewoon mijn vriend. De wereld is zelfs aan de andere kant van de wereld, ENORM klein. In de reggaebar gingen we over op arak, de traditionele drank. Je giet het als limonade door je strot en ja, het mannetje met de hamer volgt niet laat erna. Pfff... dronken wordt je wel.
Hierna zijn we overgegaan naar Eikon en uiteindelijk lekker met een taxi terug naar huis.

De zaterdag zijn we naar het strand geweest met de huisgenootjes. Hier kwamen tevens twee andere uit Jimbaran naartoe. We hebben wat gechilld en liggen bakken, tot natuurlijk weer de regen uitbrak.
We gingen met de meiden naar de reggaebar en daarna naar Linga Longa.
Dit is een kroeg in Sanur. Er speelt elke avond een band, maar echt verstaanbaar zijn ze niet. De nummers zijn wel bekend en ze spelen wel goed. Er liep hier een ENORM LEUK kindje rond.
Natuurlijk weten de meeste dat ik ook weg ben van kleine kinderen, ofwel mini- baby's. ZOOOO SCHATTIG!
Deze wilde ik serieus kidnappen. De hele kroeg was gefocust op de kleine, inclusief de band. Ze was echt een diva en commandeerde iedereen een beetje rond. Ze ging wat lopen brabbelen tegen een man die stond te poolen en tegen de bandleden was ze ook van alles aan het roepen.
Zelf ging ik verstoppertje met haar spelen en als ze zat zwaaide ze echt al een kleine koningin naar je. HILARISCH.

De dag erna ging ik met een huisgenootje eten bij Luthu's. Hier leerde we een oudere man kennen, die tevens Nederlands sprak. Hij vertelde ons wat plekjes die we moesten bezoeken en wij vertelde hem over onze stage. Veel mensen kijken raar op als je zegt dat je hier stage loopt. Ze vinden het knap, interessant en willen veel weten.
Voor ons is het 'normaal', maar blijkbaar doen we toch wel gekke dingen, voor de oudere generatie.
Rond 3uur zijn we richting Ulu Watu gereden. We hadden met andere afgesproken en reden zo door de bergen, terug naar dat mooie plekje.
We gingen een klein paadje in, waar een enorm bouwval stond. We liepen hier omhoog en boven op het dak waren enkele kerels aan het skateboarden. Ik snap ook wel waarom..
Het uitzicht is GIGANTISCH. Het is zo mooi daarboven, pffff....
Hier hebben we een tijdje gestaan en daarna zijn we gaan eten bij een warung. Beetje genieten van de zonsondergang en daarna naar Single Fin, cafeetje helemaal bovenin. Beetje Bintang drinken en chillen en door het donkere bos en gebergte weer naar huis.

De maandag had ik mijn eerst gesprek met mijn Supervisor. Dit is iemand die vanuit de opleiding je ondersteunt. Hier reflecteer op gebeurtenissen tijdens stage, hoe je die aanpakt en eventueel anders kunt doen.
Het was een leuk en interessant gesprek en mijn stagebegeleider is tevens gericht op mijn toekomst. Dit vind ik wel heel fijn, want ze helpen mij goed tijdens mijn visie ontwikkeling.
Na stage zijn we met nog een andere jongen naar een warung gegaan. De andere jongen woont vlakbij en praat Nederlands, maar vind Engels zelf prettiger. Hierna zijn we weer naar de reggaebar gegaan om gewoon te chillen.

De dag erna had ik een presentatie bij BIWA, Bali International Women Assosation. Het ging redelijk goed, alleen was er een vrouw een beetje moeilijk aan het doen. De laatste tijd laat ik me niet zo snel uit het veld slaan en laat ik gewoon mijn mening, op een nette manier horen. Uiteindelijk kreeg ik nog wat credit, maar toch voelde het als een tekortkoming. Helaas, pindakaas.. weer wat geleerd!
Eten gebeurde bij Luthu's en daarna lekker en HUGE ASS ijs eten bij massimoo. Italiaans ijs en de beker was zo groot als mijn hoofd! AWESOME!
Hierna ben ik met een huisgenootje Kungfu Panda 2 gaan kijken op de laptop. Even oldschool chillen op bed, met een filmpje. HEERLIJK!
Ja, ik ben gek van kinderfilms en NEMO blijft het tofste!

De woensdag ben ik na stage gaan winkelen met een huisgenootje. Dit keer bij een ander warenhuis, waar je WEL leuke kleren had. Het was wel enorm groot en veel rotzooi, maar deze koopjesjager die vind het wel.
Shirtjes met Bintang erop, die MOEST ik hebben en gevonden ook nog!
Hierna lekker bruinbrood, pindakaas, boter en nutella gekocht, om 's morgens te eten.
Hierna weer niks doen en wat kletsen voor de deur.

Donderdag was het een gewone dag op stage en daarna weer lekker op het strand nagenieten. Gezamenlijk ergens neerploffen en alleen maar genieten van de dalende zon en de mensen om ons heen.
Eten gingen we bij de reggaebar, maar dat was geen geslaagde poging. Het enige wat smaak had was blijkbaar de garnalen van mijn huisgenootje, maar dan hield het ook op. Hierna gingen we weer naar het warenhuis, omdat enkele boodschappen wilde doen en kleren nodig hadden.
Uiteindelijk weer beland bij Linga Longa. Bandje, wat te drinken en gewoon chillen. Hier gebeurde wel iets bizars. Een iemand zei, kijk daar loopt een muisje.. en voor we ons hadden omgedraaid had een rat hem te pakken en was die hem op aant peuzelen. RANZIG en BIZAR!

De dag erna was een lange dag. De teammeeting was langer dan normaal, omdat er veel goed nieuws was en er dingen besproken moesten worden.
Zo gaat CMV in Nijmegen geld inzamelen voor het project en gaat de praktijkbegeleider naar Jakarta 5 maart, om het project voor te leggen bij het ministerie. Hopelijk wordt het met open armen ontvangen en wordt het project voor heel Indonesië ingezet. Pfff.. dat zou fantastisch zijn!
Deze avond ben ik met de meiden uit het huis opstap gegaan. We begonnen natuurlijk bij Allycat, waar we de rest troffen en op naar de reggaebar voor wat arak. Het was iets te veel van het goede, maar wel te doen. Hierna zijn we naar Eikon gegaan en het was lachen, gieren, brullen. Zelf was ik best wel moe en ik heb alleen maar om mij heen gekeken naar alle gekken. Je staat een beetje te ouwehoeren met wat mensen, maar vooral lachen is het op zo'n avond. Terug naar huis uiteindelijk en dan toch nog even naar de MAC rijden, want die is 24/7 open. Daar weer wat staan kletsen met een oude Australiër en toen lekker eten.

De zaterdag was iedereen zo brak als maar kon. We kwamen nog net op het strand aan en zijn zo neergeploft zonder ons nog te verroeren. Iedereen was KO! Er kwamen meerdere mensen erbij en uiteindelijk gingen we laat in de avond wat eten bij een warung en door naar Linga Longa. We hadden de krach niet om ver te reizen, dus zochten we het dichtbij huis.

Gisteren was een toffe dag.
Surfen. Ik ben eigenlijk enorm bang voor de zee, maar mijn huisgenootje overtuigde mij, dus ik ging mee. We moesten vroeg op en alles ging nog steeds langzaam. Het kantoor van Bali Green Surf, was wel echt TE GEK. Mooi uitzicht over een stuk rijstvelden en alleen maar banken met enorme kussen. Er stonden lokale surfers op ons te wachten en ze waren allen heel vriendelijk. Er werd we're ready geroepen en zo konden we met 6 man een tof autootje in met een enorme berg surfplanken erop gebonden. We waren met 3 nederlanders,het meisje uit Finland en 2 Duitse mensen. Heel aardig en iedereen kon goed met de ander door een deur. Een jongen van de surfcrew kenden we via de meisje uit Frankrijk en mijn klasgenootje. Dit voelde wel vertrouwd en de sfeer was sowieso heel relax.
Ze brachten ons naar een super mooie plek, waar het water enorm helder is en het strand ontzettend lang. Er waren wat strandtentjes en verder alleen maar rust. We kregen allemaal een surfshirt, eerder jurk en gingen toen een warming up doen. De jongen was 14 die ons dit even ging leren, maar echt een dropje! Zo schattig!!!
Hierna kregen we uitleg over het surfen, vastpakken, manier van liggen, opspringen en voordat we het wisten moesten we al het water in.
Iedereen het zijn eigen instructeur die deed helpen, dit was echt ideaal. Zo kreeg iedereen goede instructies over hoe je moest liggen, wat je moest doen en wanneer de golf kwam.
OK, de eerst paar keer ga je RAM op je gezicht en raakt je mond vol met lekker zeewater, maar zodra je staat en gewoon echt meegaat met de golf, pffff... het is echt GEWELDIG! Je zweeft gewoon wat op je board over de ocean, richting de kust... echt een fantastisch gevoel.
Nu moet ik wel zeggen... je komt dus weer dichtbij de kust aan en kan weer helemaal terug gaan peddelen, wat wel echt dodelijk is! Ik kon naar enkele keren gewoon geen kracht meer opbrengen, want zodra dan weer een golf kwam, duwde die je weer 4meter terug.
Je hoort dan alleen maar, Gladys, come on! Come over here! Go there!
WHAT? PELAN - PELAN! Pffff... I'M TIRED MAN!
Vervolgens kwam mijn instructeur naar me toe en zei heel droog, just take my food, i will drag you!
Yeah, you should do that! & daar lag ik dan op mijn surfboard, vooruit gesleept door een surfer, helemaal KO!
Tot 2keer toe had ik een bijna-hoofd-eraf-botsing, maar gelukkig raakte niemand gewond. Ik stond daarbij gelukkig op het bord, maar het Longboard kun je niet sturen, die gaat gewoon zijn gang en dat is dan pech gehad!
De laatste golf kreeg ik niet meer geregeld. Er werd gezegd.. I will push you, just stay low and just let the waves bring you back to the beach.
Eenmaal aangekomen op het strand merkte ik pas de inspanning, ik was helemaal aan het trillen van de kracht die het koste en was gewoon uitgeput. Ik plofte neer in een stoel en ik kon alleen maar denken aan drinken, want alles smaakte naar zout.
Uit het niets voelde ik druk in mijn voet en ging ik snel kijken. Er zat een stukje zwart in mijn voet en ik zag dat ik op diverse plekken mijn voeten had opengehaald. Gelukkig viel het wel mee, alleen dat puntje deed zeer.
Ik liet het zien aan andere en wat bleek dat ik in een zee-egel was gaan staan! Dat idee draaide meteen mijn maag om, want er zat dus een stukje beest in mijn voet. Er gingen meteen verhalen over de tafel, van mensen die flauw waren gevallen, die waren vergiftigd en het enige wat ik kon zeggen was GET IT OUT! Ik dacht meteen aan een naald, maar voor ik er erg in had, was een lokale vrouw met een slipper om mijn voet aan het slaan. Als een gek ging ze tekeer, maar hij kwam er niet uit. Ze zei dat ik erover heen moest plassen en dat hij dan wel eruit kwam. Ik dacht echt, ja ei, hallo.. ik moet helemaal niet naar het toilet, en BAH!
Uiteindelijk ging ze hem toch met een naald eruit halen, omdat ik hem PER SE eruit wilde hebben. Gelukkig kon ze hem eruit wringen en ik was natuurlijk gedwongen om armbandjes van haar te kopen.
Uiteindelijk was ik super blij natuurlijk en ja die 2euro nog-wat voor de armbandjes boeide me toen ook niks meer.

We gingen terug naar kantoor en daar plofte ik meteen neer op de bank. Iedereen was vuurrood. Allemaal verbrand, zelfs ik ben verbrand op mijn benen en wangen. Niet zo erg als de andere, want eentje was gewoon een kreeft. De lokale zeiden ook wel Belanda Goreng (Fried Dutch person!). Als grap trok ze een rood shirt aan en deed ze een rode pet op en het resultaat was hilarisch.
Hierna gingen we naar de sunset in Seminyak, gewoon chillen met de groep. Hophop, eten bij een warung en door naar Kuta om weer wat te chillen bij Allycat. De avond was gezellig en het is leuk om ook lokale mensen om je heen te hebben.

Nu moet ik wel zeggen dat het missen van mensen steeds meer gebeurd...
Familie, vrienden en vriendinnen, bekenden, werkmethodes, mentaliteit... Veel dingen beginnen nu wel te borrelen, maar ik ga er zeker niet aan onderuit.

Zodra mijn zusje, vriend en een vriendin aankomen, wordt het wel tranen met tuiten, maar ik kan NIET wachten tot ik hun weer kan knuffelen.

Sorry als alles zo veel is, maar ik behoudt mezelf, om dadelijk alles 100000000x te moeten vertellen, waardoor ik natuurlijk weer de helft vergeet!


Tot de volgende!