6e week in Bali

Pfffff.. je kan helemaal niks meer.
SPIERPIJN! Mijn armen voelden zo lam de maandag toen ik wakker werd.
Toen ik in de spiegel keek zag ik tevens dat mijn benen verbrand waren, wat niet echt meewerkte met zitten op de scooter, of op een stoel.

De maandag was een afscheid-dag. Een meisje uit Finland ging terug naar Australie en de oudere man ging terug naar Nederland. We hadden met enkele afgesproken om te kijken of we konden eten met 'onze opa', maar helaas had hij al plannen.
Toen ik thuis aankwam, stond iemand van het bemiddelingsbureau op de stoep. Hij kwam vragen of we meededen aan de intro en ik mocht daarbij mijn huisgenootjes meenemen. Zelf ben ik geen held op/in het water, maar voor alles is een eerste keer... Wij doen mee!
We bespraken nog zaken over de verhuizing, want in Renon is het vrij rustig en niet veel te beleven. Hij vertelde dat we zaterdag diverse complexen konden bezoeken, om zo te kijken waar we naar toe wilden verhuizen.
Na het gesprek ging ik met een huisgenootje ons klaarmaken om naar Allycat te vertrekken. Voordat we vertrokken hebben we nog afscheid genomen van de oudere man. Een dikke knuffel en een kaartje en misschien tot ooit!
In allycat hebben we wat gedronken en kaart trucjes gezien/uitgevoerd. Er kwamen nog wat mensen bij, maar echt een afscheidsfeest was het niet.

De volgende dag ging ik met 4 vrouwen van BIWA naar de gevangenis. BIWA staat voor Bali International Women Assosation.
Ik heb de vrouwen een beetje rondgeleid en hun vragen beantwoord, maar 3 van de 4 vrouwen waren een beetje vreemd. Ze gingen ook al snel naar iemands huis om daar te lunchen en ik werd ook uitgenodigd. Ik vond het een beetje vreemd, dus ik koos om bij het team te blijven en met hun mee te eten. De andere gingen weg en ik bleef met de andere vrouw achter. Ze is tof en ik heb veel met haar gesproken. Zij deelt dezelfde visie en ziet ook hoe hard de jongeren het project nodig hebben.
Tijdens de workshop kijk ik vaak rond. Ik observeer wat er gebeurd en hoe iedereen op elkaar reageert. Buiten zaten er enkele te tekenen en schilderen en uit het niets zag ik een enorm mooie tekening.
De jongen vertelde dat hij normaal niet tekent, maar dat was niet te zien. Een mooie karper verscheen op het vel papier en hij deed er heel bescheiden over. Iedereen was onder de indruk van de tekening, wat wel een tof gezicht was.

Na de workshops, ging ik met de vrouwen terug en in de auto en werd het een enorm kippenhok. Vreselijk! Op een gegeven moment had ik echt zo iets van 'SHUT UP!!'... Een van de vrouwen vroeg of ik haar geschreven stuk door kon lezen, maar ik vertelde haar dat tevens mijn stagebegeleider het goed moest keuren. Dit vond ze goed en ze zou dit sturen naar ons.
Eindelijk thuis aangekomen heb ik eerst wat gechild met de huisgenootjes. Er zou deze avond een nieuwe jongen aankomen en om de tijd te doden ben ik met een huisgenootje naar de Hardy's gereden. Hier hebben we wat rondgeslenterd, maar voordat we het wisten, ging de tent al sluiten.
Terug thuis, was het nieuwe huisgenootje al aangekomen.Hij kwam ook uit Limburg :) WOEHOEE! Na een tijdje te hebben gekletst zijn we gaan slapen.

De woensdagavond hebben we gezamenlijk gegeten bij Luthu's en zijn we daarna doorgereden naar LingaLonga. Daar aangekomen, bleken we de enige te zijn in de tent. De band was aan het spelen en we hadden ons eigen prive concertje. Er stond in de verte een biljarttafel, waar we een potje hebben gespeeld. Het was wel een krakkemikkige tafel, want er zaten gaten in en soms vielen de ballen gewoon uit de tafel. We misten tevens de zwarte bal, allemaal PRUT, maar wel leuk.
Het begon natuurlijk weer te regenen, zoals gewoonlijk, dus toen het eindelijk droog was, zijn we snel naar huis gereden.

De donderdag had ik een lunch met BIWA. Hier hadden een teamgenootje en ik onze eigen tafel, waar we CD's konden verkopen en een netwerk konden ontwikkelen met de BIWA leden.
We werden ergens bij de rest aangeschoven en konden daar alles opzetten. We kregen beide een shirt van BIWA, maar we hadden onze eigen shirtjes aan. Ik vond het ook een beetje vreemd dat we andere shirtjes aanmoesten, terwijl we daar ons project kwamen promoten. Gelukkig namen ze dit wel van harte. We lieten de video draaien en er kwamen enkele vrouwen langs.
Er waren wat vrouwen geinteresseerd, waarvan een Nederlands sprak. Leuke meid en ze woont al 4 jaar op Bali. Toen ik goed ging luisteren hoorde ik enorm veel Nederlanders praten. Ik vond het opeens helemaal niet meer leuk.
Een vrouwtje kwam bij de tafel staan en pakte een foldertje.
Sorry, do you also have this one in English? No I'm sorry, we only have them in Bahasa Indonesia.
Why is that? ....... OHMYGOD dacht ik bij mezelf...
Well madam, we are in Bali so that's why i guess. Mevrouw kon dit niet waarderen en vertrok.
Nu de vraag waarom die opmerking? Nou de vrouwen die aanwezig waren, wonen hier al enkele jaren, waarvan sommige al ruim 8 jaar. Mijn mening? Woon je hier, dan lijkt het me logisch dat je na 8 jaar toch wel de taal spreekt. De vrouwen willen de Balinees helpen, maar spreken vervolgens geen woord Bahasa Indonesia? Logica? Denk het niet.
Na een tijdje konden de vrouwen gaan lunchen en ik was benieuwd, konden wij ook mee eten van het buffet? Kregen we misschien nog iets te drinken?
Ja hoor, we kregen een klein flesje water met een rietje en er was eten onderweg. Nou, een ding is het zeker.. Het opent je meteen de ogen.
De vrouwtjes lekker allemaal aan het smullen van het buffet en de organisaties kunnen wachten op eten wat wordt gebracht.
Logica? Nee.

BIWA wil de lokale mensen helpen, blahblahblah.. Waarom dan een soort rang maken tijdens de lunch? Leden wel lopend buffet en allemaal met een fancy glas juice en de organisaties kunnen op hun plek blijven, met hun flesje lauw water. Ik schrok hier echt wel even van. Hierdoor creëer je juist weer die enorme kloof. Wel allemaal verwachten dat we de zelfde shirtjes dragen, maar nee.. het zelfde eten en drinken kan echt niet.
Jammer, erg jammer!
Er werd nog een of andere lame loting gedaan om vouchers te winnen en mijn teamgenootje en ik hadden het echt gehad. Wat een domme bedoeling van zo'n lunch.
Mijn stagebegeleider had vlaaien gebakken en die werden uiteindelijk nog geveild. Jammer dat sommige vrouwen niet opletten en als er dan nog 12 stukken over zijn, ze opeens allemaal 5 stukken willen.
Pfff.. CHAOS!
Uiteindelijk hadden we wel nog wat geld opgehaald en mensen leren kennen, waar het uiteindelijk omgaat.

Terug thuis aangekomen, ging iedereen zich douchen en omkleden. We gingen gezamenlijk naar een Sushibar. We konden hier lekker buiten zitten, maar pfff... wat een slechte bediening. Ze snapten er helemaal niks van en de helft ging ook verkeerd. Gelukkig was het eten wel lekker.
Hierna gingen we bij allycat nog even chillen.

De vrijdagavond gingen we stappen in Kuta. Natuurlijk eerst lekker bij allycat indrinken. Hierna weer door naar de reggaebar, voor wat arak. Hier kwamen we wat bekende tegen van de surfschool. Wat drankjes uitgedeeld en door naar de Eikon.
In Eikon was het redelijk gezellig en we kwamen elke keer wat meer bekende tegen. Iedereen aan het dansen, Bintang erbij, niks aan de hand.
Ik was even naar het toilet en toen ik het doek opzij deed om terug naar voren te lopen brak er een gevecht uit.
WAUW! Dit had ik niet verwacht. In Nederland kan het al ver gaan, maar hier gaan ze nog verder.. Security's sloegen een jongen helemaal in puin, met stokken en ze zochten naar zijn handlangers tussen de mensen. Enkele lokale jongens werden aan hun haren getrokken en knietjes vlogen in hun gezicht. Er brak paniek uit en iedereen begon achterin te rennen, omdat het gevecht zich over de vloer begon te verspreiden. Ik zag de jongens van de surfschool zich uit de voeten maken en zelf ben ik meteen naar de voorkant gesprint.
Niet veel later gingen we naar huis, nog steeds in de war van wat ik had gezien.

De zaterdag ging ik met een huisgenootje naar het strand. Hier hebben we lekker uitgerust en genoten van de zon.
Om 16.00 uur hadden we afgesproken bij de MAC in Kuta, want we gingen kijken naar diverse complexen.
Het was bloedheet toen we bij de MAC kwamen en ik kon niet geloven wat ik zag. De mensen hier zijn af en toe echt een beetje vreemd. De jongen die ons rond ging leiden had een jas aan, lange broek, bivakmuts (voor zijn helm), handschoenen. Alsof die zo de sneeuw tegemoet liep. Pffff.. Ik kreeg het maar niet geregeld. Het is ter bescherming van de zon en sommige willen absoluut niet bruin worden. Naya, het zal wel...
We gingen op weg naar ons eerste complex. Het was een lange rit, maar een mooie omgeving. Veel groen om je heen, alleen zo ver.....
Aangekomen bij het complex, bleek de huisbazin in het ziekenhuis te zijn. Helemaal voor niks dus gereden. JAMMER!
We reden door naar de volgende. Hier kregen we als eerst de VIP kamer te zien (waarom? NO CLUE!) en daarna een normale kamer.
De VIP was ontzettend tof, gewoon een goede studio zoals we dat in NL kennen. De normale kamer was net de wachtkamer van de tandarts.
NOPE. Gaat het ook niet worden. Uiteindelijk wist een huisgenootje nog een plek, maar daar was geen kamer vrij voorlopig. We konden daarbij ook niks zien van de kamers.

Pffff, wat een gedoe allemaal. We zijn doorgereden naar Seminyak, om weer lekker op het strand naar de Sunset te kijken. Hier hebben we een tijdje gelegen/gezeten en daarna zijn we bij een warung gaan eten.
Terug in het complex was iedereen een beetje gaar.
We waren voor deze avond uitgenodigd voor een feestje in het Double W Resort en ik hoorde dat ze deephouse gingen draaien.
Gelukkig ging een huisgenootje nog mee en konden we met de taxi naar Seminyak.
Aangekomen bij het hotel, waren we een beetje geschrokken. Enorm fancy hotel, met allemaal fancy mensen. We liepen daar een beetje verdwaald rond en volgden maar onze lokale vriend.
Uiteindelijk bij de DJ kreeg ik de smaak te pakken. De muziek was lekker en ik voelde me echt weer even thuis.
Het was net zo lekker warm als in Nederland. ZWETEN! Hophop! Drinken was daar enorm duur, gewoon echt belachelijk duur, dus dan maar delen!
Het grootste gedeelte van de avond ben ik lekker los gegaan op de deephouse. Heerlijk in mijn elementje genieten van de muziek en mijn gedachten laten wegdromen op de melodie. Love it!
Op een gegeven moment ga je toch wel echt stuk van de hitte, dus zijn we buiten gaan chillen. We zaten op een trappetje bij het strand en iedereen was wat aan het kletsen.
Ik werd er een beetje moe van, dus ging me er even bij liggen. Een mooie heldere hemel en uit het niets, een vallende ster! Een andere zag het ook en zei meteen, we moeten een wens doen.
Het was echt tof om een vallende ster te zien, zeker met het uitzicht wat we hadden. Mijn huisgenootje en ik wilden graag naar huis, maar we hoorden dat een taxi vinden moeilijk werd. Gelukkig wilden de andere ons wel brengen. KO plofte ik op bed, na een tof avondje in Seminyak.

De zondag gingen we naar Padang Padang Beach bij Ulu Watu. De zee was helder, maar toch wel een beetje vies. Daarbij lagen overal rotsen in het water, waardoor het lopen wat moeilijker was.
Je kon er wel lekker zwemmen en je zag veel surfers het water ingaan. Het was enorm warm en eenmaal uit het water, was je zo weer opgedroogd.
Na padang padang beach zijn we gaan eten bij een warung en daarna doorgereden naar de skatespot. Het uitzicht was weer geweldig en het geeft mij een bepaalde rust in mijn hoofd. Je ziet de zon rustig verdwijnen en je hoort wat dingen om je heen, maar in mijn hoofd lijkt alles dan enorm ver weg. Gewoon genieten van het moment, het uitzicht en hallo.. IK BEN IN FUCKING BALI!
Toen het donker was gingen we met enkele van de groep richting Single Fin. Ik was met een huisgenootje en 3 lokale mensen. We gingen ons op het buitenterras zitten en hadden zo zicht op de dansvloer. Al snel trok een lokale me mee de dansvloer op, want ze draaide weer deephouse. Ik keek naar boven en zag enorm veel sterren. Je voelt je echt te gek. Je staat buiten te dansen, het is schemerig, iedereen is aan het chillen, je hebt deephouse en de vibe is goed. Dansen onder de sterrenhemel.
Ik zeg, TOP afsluiter van de week!


OHHHH...
Voor de mensen die WEL carnavallen, ik hoop dat iedereen elke dag toch wel een biertje voor me drinkt en de polonaise loopt! Nu moet ik wel toegeven dat ik de carnaval wel mis.
Lekker kliederen op je gezicht en als een malloot over straat lopen, HEERLIJK!

Iedereen een fijne carnaval & Gedraag jullie!