Twee maanden in Bali

Zo de eerste twee maanden zijn bijna aangebroken...

De weken beginnen nu steeds meer vorm te krijgen. De doordeweekse dagen loop ik stage en in het weekend is het stappen en bijkomen.
Het regenseizoen is daarbij ook voorbij en je merkt het goed.
31 graden is het al de afgelopen week en je zweet je letterlijk kapot. Elke kleine beweging die je maakt, zorgt voor een enorme waterval op je voorhoofd. Verbranden gaat ontzettend snel op scooter, aangezien ik gewoon een korte broek aan heb en een topje, daarbij ben ik wel lekker bruin aan het worden! BAKKEN!!

Je merkt nu wel dat het fijn is om af en toe even alleen te zijn, of weg te zijn uit je omgeving. Samen met een huisgenootje ben ik naar Kuta gereden om te genieten van het winkelen. Niet dat we iets gekocht hebben, maar gewoon even op zijn Europeaans winkelen voelt wel goed.
Doordeweeks zijn we hier naar toe gegaan, hebben we bij onze standaardkroeg Linga Longa wat gedronken en chillen we hem vooral in omgeving of thuis.

Op een vrijdag avond werden we uitgenodigd door de Surfschool om bij hun te komen chillen. In het begin was het een beetje ongemakkelijk, want er werd gezegd iedereen is er en vervolgens waren er maar 3 bekende.
Hier hebben we Arak gedronken, die van rijst zou zijn gemaakt. Het is best lekker, alleen nogal sterk. Wij waren met de taxi en de meeste gingen nog uit in Kuta.
Ahjoh, jullie kunnen gewoon bij ons achterop en zo ging dat ook.
Iedereen verdeelde zich en er werd afgesproken bij de Reggaebar te verzamelen.
Ik liep richting de jongen waarbij ik achterop moest en die duwde me een surfplank in de handen. "Hold it", hij ging op zijn scooter zitten en zei "Come on!". Ik wist niet zo goed waar ik aan toe was, aangezien ik een surfplank vast had en nog achterop moest gaan zitten....
"Dude, with the surfboard?", "Yes offcourse! We have to drop it at my place". Voor alles een eerste keer zullen we maar zeggen...
Hophop zitten en met zijn tweeën hielden we het board vast en hij reed rustig met een hand weg. Ik had geen idee of dit nu slim was, maar het ging gelukkig prima. De rest reed naar Kuta en wij reden naar zijn plek.
Board gedropt en weer door naar Kuta.
Hij parkeerde de scooter in een drukke straat en zei dat die wat redbull nodig had. Geen probleem dacht ik en ik stemde in.
Vervolgens gingen we naar een club, waarbij ik dacht een drankje en dan door naar de andere...
Niet dus... We gingen naar de bovenverdieping en voordat ik het wist stond er een hele tafel vol wodka redbull. Hij kon de eigenaar en had allemaal bonnetjes en een pasje, waardoor hij korting kreeg. OK, gezellig. Er kwamen wat andere mensen bij zitten en zo werd de avond wel gezellig.
Ik keek naar de overkant van de tafel, nog een keer kijken, OHMYGOD! Hoe oud zijn die kinderen? Er zaten dus jongetjes van 14/15/16 jaar tegenover me, alsof ze 25 waren. Vreemd en grappig tegelijk. De surfer zei dat ze Nederlands spraken en ze keken me verbaasd aan. We kletsen even en toen was voor mij de maat wel vol. Ik wilde naar de andere.
We liepen naar onder en daar kwamen we toevallig de rest tegen.
Dansen, lachen, OK, op naar de volgende...
De groep splitste zich op en ging ieder zijn eigen weg..
Met een huisgenootje bleef ik nog over en op het moment dat we wilden gaan, kwamen we weer de surfers tegen.
"MAC DONALDSS!!", Ja ook wij hebben wel honger. Voordat we er erg in hadden werd ik al meegesleurd om te gaan eten. Gaan we lopen? (Hier loopt NIEMAND), natuurlijk niet, met de scooter, was het antwoord.
Ja hoor, met drie man op de scooter, op naar de MAC DONALDS.
Deze avond had wel wat avontuurtjes met zich mee.
Mijn huisgenootje en ik ook vol aan de MAC en de jongens zaten er met hun rijst en kip. Best een grappig gezicht. MAC en dan mensen rijst met kip zien eten. Denk daar maar eens even over na...

De dag erna was een dag waar ik naar toe leefde, een vriend kwam overvliegen vanuit Taiwan. Als een dolle richting het vliegveld met de taxi, om hem op te halen. Ik vond het nogal vreemd om daar te staan, in mijn eentje wachtend op een vriend. Je ziet allemaal mensen met bordjes (veel zitten ook gewoon op de grond, best grappig) en je staat zelf ook op iemand te wachten.
Hoe langer ik er stond, hoe meer ik begon te denken, weet hij wel dat ik hem ophaal? Oh, dat is helemaal niet afgesproken. Hopelijk vind ik hem wel...
Na een uur kwam hij eindelijk naar buiten. We regelden een taxi en gingen naar zijn verblijf. Pffff... mooie tent! Zwembadje, jacuzzi, mooie kamer, zag er goed uit. We gingen samen iets eten op het strand en al snel waren de huisgenootjes erbij. De planning 's avonds was natuurlijk stappen.
Een gezellige avond met weer nieuwe mensen en de vaste groep. Allycat, reggaebar en eikon, zoals gewoonlijk.

De volgende dag zijn we iets gaan eten bij Luthu's, hebben we gezwommen in Sanur en zijn we daarna naar Seminyak gereden voor de Sunset. Hier ontmoette we twee vriendinnen van een huisgenootje, die aan het reizen zijn door Azië.
De sunset is nog steeds een van mijn favoriete dingen om te doen. Elke keer is die anders en iedere keer schept het een bepaalde vibe. Heerlijk.
Eten bij de Warung waar we altijd eten (niet dat ik het lust) en daarna naar huis, want het weekend is alweer voorbij.

De week begon weer en ik ging stage lopen. De jongen die was overgevlogen gaf aan zich wel te vermaken en ging zelf op avontuur uit.
De maandag gingen we naar Linga Longa, biertje drinken en biljarten.
Er wordt standaard live muziek gemaakt, wat wel zorgt voor een lekker vibe. Daarbij zijn we vrij bekende gezichten en dat schept ook wel een sfeer. Personeel is tof en de bandleden ook.

De dinsdag ging ik naar Karangasem om een Engels workshop uit te testen. Hij was niet bepaald voorbereid, maar ik ging het wel proberen. Ik kreeg 5 jongens aangewezen en ze waren heel behulpzaam. De communicatie is niet nodig op hoogniveau. We doen het meeste met handen en voeten en lachen ons daarbij vaak stuk.
Na een tijdje kwamen enkele erbij zitten, zelfs cipier kwamen hoogte peilen en deden mee. Het was een leuk effect en ik was onder de indruk van hun concentratie en leergierigheid.
Ze deden fanatiek mee en gaven aan wat ze wilde leren. Uit het niets werd het alfabet opgedreund, dus gingen we het alfabet uitschrijven en opzeggen. Een voor een en gezamenlijk. Tegen het einde van de workshop kwamen er zelfs twee jongens naar me toe en vroegen of ik Nederlandse zinnen op kon schrijven. Ik was verbaasd en vroeg wat ze wilde leren. Ze hadden wel 15 woorden/zinnen die ze wilde weten.
Tof, heel tof! Ze doen echt moeite om contact te leggen en dat stelt mij enorm gerust.

Terug thuis ging ik met diverse huisgenootjes naar Kuta om te kijken voor een nieuwe woning. Dit was een gedoe met zoeken, maar uiteindelijk was het wel gelukt. Uiteindelijk bleven we toch bij het oude plan en gingen we naar Ala Manda, waar de Franse meiden en de Italiaan hadden gewoond. Hier wisten we iets te regelen, maar of het daadwerkelijk duidelijk was, dat wist niemand. Op hoop van zegen!
Bij het huis waren puppy's en natuurlijk.. ik was meteen verliefd op de lelijke grote dikke puppy. Hoe mocht mij denk ik ook wel, aangezien die mij stiekem had onder gepist. Heel fijn!
Nog even chillen bij Ala Manda en toen weer naar huis.

De dag erna was het stage en daarna naar de Hardy's om boodschappen te doen en wat kleren te kopen. Hierna gingen we weer naar onze vaste kroeg, om bij te komen van de dag.

De donderdag was al weer de laatste dag, want op vrijdag vertrok mijn vriend uit Taiwan weer naar Nederland terug.
Hij wilde wel weer naar Linga Longa, dus gingen we met de meiden en hem hier naar toe. De avond was enorm geslaagd, met veel gelach en best wat drankjes erbij.
Ik vond het fijn om hem in de buurt te hebben, want je begint nu steeds meer mensen te missen. We zijn langer gebleven dan normaal en het lachen werd steeds meer.
Uiteindelijk hebben we afscheid genomen van hem en zijn we naar huis gegaan.

De volgende dag was het alweer vrijdag. Hophop,weekend. KUTA IT IS!
We begonnen weer bij de Allycat, waar het altijd druk is en de muziek veel te hard staat. Hierna lekker naar de reggaebar waar je 5 kilo lichter wordt, vanwege het feit dat het daar MEGA warm is.
Weer nieuwe mensen leren kennen en genoeg drankjes op. Hophop, door naar de Eikon. Voor het eerst bleven we tot sluit... en misschien dat dat in het vervolg niet zo'n strak plan is.
Iedereen wordt letterlijk naar buiten gewerkt en voor de deur staat het BOM VOL met moeders met kind, kinderen met armbandjes en ik weet niet wat. Er werd meteen in mijn oor gezegd, let op je tas en inderdaad je zag moeders met kind, meiden afleiden, terwijl zoon of man erachter stond om de tas proberen open te maken. BIZAR!
Ze stonden over de hele uitgaansstraat verspreid en ik was even in shock. Gelukkig niks gestolen dit keer en veilig thuis gekomen.

In het weekend gingen we de zaterdag naar Headquarters, een zwembad/beachclub op het Kuta strand. Lekker rustig en gratis entree en bedjes. TOP! Hier lekker dobberen en bruin bakken.
's Avonds was het KUTA, waarbij we met een grote groep weer de kroegen of gingen zoals normaal.

De zondag was een vroege morgen, want twee huisgenootjes gingen surfen en ik wilde wel mee. Een ander huisgenootje ging ook mee en samen met haar gingen wij gewoon chillen en zwemmen.
Terwijl de andere gingen surfen, maakten ik foto's van ze en ging ik af en toe het water in. De golven waren ruw en echt dobberen kun je niet in Seminyak.
Na het surfen gingen twee huisgenootjes alvast naar headquarters en met het andere huisgenootje bleef ik nog even chillen bij de surfers. Iedereen lag te lounche of te slapen. Lekker niks doen en gewoon uitrusten.
Hierna moesten enkele weer les gaan geven en vertrokken wij naar Headquarters. Hier nog even zwemmen en toen er een grote donkere wolk aan kwam drijven, gingen we maar snel naar huis.

Thuis aangekomen ben ik op bed geploft en heb ik me een filmpje aangezet. Kapot moe en even een dipje.

De afgelopen week heb ik weer enkele verjaardagen gemist, zoals die van mijn lieve zusje, mijn nichtje, mijn pe tante en mijn kleinste neefje.
Is toch niet leuk om die te missen, aangezien ze bij ons altijd wel als belangrijk worden beschouwd.
Het doet wel wat met je als je deze belangrijke dingen mist, maar goed...
Na leuke berichtjes terug te hebben gekregen en zelfs foto's ging het al een stuk beter!

De week begon weer en iedereen moest weer aan de bak.
We gingen met enkele naar Ala Manda om eens te regelen hoe we dat allemaal gingen doen. Gelukkig konden we naar wat telefoontjes en gebrekkig Engels regelen dat we met de meiden konden over verhuizen.

Lekker gegeten bij een Warung, die om de hoek ligt, nog even geknuffeld met de kleine puppy en daarna nog even gechild met de groep bij Ala Manda.

Vandaag... Stage lopen, gesprek met vrijwilligster over de aanpak van mijn workshop Engels en daarna over verhuizen naar Ala Manda.

Zo....
Nog 4 maanden te gaan.
Tijd vliegt.
Soms niet snel genoeg.
Soms te snel.

Een ding is zeker.. Het is nog steeds geweldig hier en daarbij geniet ik zeker van al het moois en de ervaring!