Bezoek in Bali 18.04 - 01.05

Hallo allemaal,

Het is de afgelopen weken enorm druk geweest, waardoor ik geen tijd had om een reisverslag te schrijven.
We hebben een fundraising gehad voor het project, een seminar in de gevangenis en een evenement. Allemaal veel voorbereiding en de nodige chaos, maar..
Het was een te gekke tijd.

Eerst zal ik eens vertellen hoe de dagen met het bezoek waren...

|| Vrijdag 18 april.

De hele dag gierde de zenuwen door me lijf, want deze dag kwamen mijn zusje, vriend en een vriendin naar Bali.
Het is niet niks om bezoek te krijgen van personen die dichtbij staan in je leven. Er gaan allerlei gedachtes door je hoofd en je verlangen naar huis wordt daardoor wel groter.

Om 19.00 uur werd ik opgehaald door mijn 'agent', zodat we samen mijn bezoek konden ophalen. Op het vliegveld was het enorm druk en we konden geen parkeerplaats vinden. Ik ging in de hal staan terwijl mijn agent rond ging rijden, totdat hij wist dat ze er waren.
Daar sta je dan... Tussen honderden mensen, zoekend naar je dierbaren. Wachten, wachten, wachten.. PLOEP, Whatsapp.. "we zijn er".
Mijn hart maakte 100 sprongetjes van geluk en ik kon niet wachten om de gezichten te zien.
Ik stond er maar een beetje bij totdat ik uit het niets werd getackeld.
Ik voelde een enorme knuffel me vast houden en keek naar onder..
Grote ogen, vol tranen van geluk keken me aan. Een klein meisje, met donker rood haar en een enorme glimlach keek me aan.
Ja, FINALLY, mijn zusje was aangekomen! We bleven een tijdje knuffelen, mede uit ongeloof dat we elkaar eindelijk weer zagen. Ik keerde me erna naar haar vriendin, knuffelde, drie kussen en toen zag ik weer een enorme glimlach op me gericht. Ogen die straalde en zijn schattige hoofd. Ook mijn vriend was eindelijk hier en mijn geluk kon niet op.

We bleven een tijdje staan en kletsen en besloten erna om de auto te gaan zoeken. Ze waren er nog geen 15 minuten of ik lach alweer in een deuk om alle verhalen. Daarnaast zijn het sowieso 3 gekken op een rij. Hun reacties op elkaar waren hilarisch en ik wist dat we een te gekke tijd tegemoet gingen.

Aangekomen thuis, waren de huisgenootjes er en nog enkele anderen. Heel welkoms comité zei ze gedag, maar iedereen moest nog even wennen.
Vooral mijn zusje kreeg het in eerste instantie niet geregeld met alle beestjes om haar heen. Je leeft in de tropen, dus je kan er wel van uitgaan dat er regelmatig een muis/rat voorbij komt, of overal kleine salamandertjes en kakkerlakken te voorschijn komen. Mijn zusje inspecteerde alles om haar heen en moest even een paar keer ademhalen, voordat ze het geregeld had in haar hoofd. Al met al, was ze er snel aangewend.

We gingen gelijk de eerste avond op stap. Eerst naar de allycat en toen door naar apache. Ik heb me de hele avond bescheurd om mijn vriend. Hij maakt ontzettend snel vrienden en gedraagt zich daarbij als een idioot. Iedereen lachte zich kapot en haakte op hem in.
Mijn zusje kan er ook wat van en ik was enorm blij dat ik haar er weer bij had. Ze maakt het stappen toch vaak anders en ik kan genieten als ik haar in haar wereldje zie dansen. Uiteindelijk was ik alleen nog met mijn bezoek over van de hele groep en hebben we ons goed vermaakt.

|| 19 april.

De volgende dag gingen we naar de Headquarters, een zwembad aan het strand. Hier hebben we de hele dag gezeten, gezwommen en gelegen. Heerlijk een vakantie gevoel met iedereen en genieten van de zon.
's avonds hebben we gezamenlijk gegeten bij een restaurant op de hoek.
Hier dacht een van de obers dat mijn zusje een bekendheid was. Ze had een bekend gezicht en ik kon zien dat ze vanuit de keuken over haar aan het praten waren. Ze konden hun ogen niet van haar afhouden.
's Avonds hebben we bij onze homestay gezeten en gekletst met zijn allen. Even bijkomen van de reis en de eerste nacht stappen.

|| 20 april

De zondag zijn we naar het strand geweest in Seminyak. Mijn bezoek heeft met een huisgenootje eerst een vers broodje gescoord bij de Switch en vervolgens gingen we naar het strand.
De golven waren enorm en onderhand het hele strand was niet zichtbaar. We moesten letterlijk op een verhoging liggen, omdat de golven zo dichtbij kwamen. We hebben gezwommen (voor zo ver dat ging) en liggen bakken met zijn allen.
Na het avond eten zijn we naar Tubes gegaan. Een redelijk grote bar met diverse biljarttafels. Hier zaten diverse huisgenootjes met hun bezoek en wij schoven later aan. Kletsen, wat drinken en vervolgens bleef ik alleen met mijn bezoek over. Mijn zusje liet me diverse filmpjes en foto's zien van de afgelopen paar maanden. Ik moet zeggen dat ik toen wel even naar huis wilde. Daarnaast vertelde ze ook allerlei verhalen van wat er was gebeurd en welke verjaardagen ik had gemist en ook dan besef je wel, dat je lang weg bent en veel hebt gemist.
Ik vond het niet erg en werd ook niet emotioneel, maar het maakte wel een gevoel bij je los.

|| 21 april
Lekker uitslapen is wel fijn tijdens je vakantie, dus ook daar heb ik zeker gebruik van gemaakt.
We hebben een tijdje gezwommen bij onze homestay en daarna lekker cheap ass geluncht bij een warung (lokaal eettentje).
Na de lunch was het alweer tijd om naar het strand te gaan. In Seminyak ga ik zelf het liefst sunset kijken. Heerlijk bij een lokaal tentje in een stoel wegzakken in het zand en genieten van het uitzicht.
Na de sunset gingen we bij een Australische tent een goede burger scoren en hierna zijn we gaan poolen bij Tubes.
Veel gelachen weer tijdens het poolen, want mijn zusje was verrassend goed. Ze was zelf helemaal verbaast van wat ze allemaal kon en ging dan ook helemaal uit haar dak als het haar lukte.

|| 22 april
De planning van deze dag was om mijn bezoek mijn voormalige woonplaats te laten zien. Sanur.
We reden na 12 uur richting mijn werk, zodat mijn bezoek mijn werkplek kon zien. We kwamen aan en de administratief medewerkster was al aan het werk. We begroeten haar en gingen verder naar de woonkamer.
We hebben hier vrij lang gezeten en gekletst met mijn baas. Hij vertelde over zijn leven hier en over de projecten die hij al had gedaan, in en rondom Bali. Mijn baas is voor mij een inspirerend persoon en ik bewonder zijn passie enorm. Hij doet het met zijn hart en dit geeft mij een boost om ook dat te doen, zodra ik klaar ben met studeren.

Na het bezoek aan mijn werk, gingen we lunchen en zwemmen in Sanur. De zee is hier een stuk rustiger en daarbij is Sanur dat ook. Er lopen vooral oude mensen rond en de omgeving is kalmer.
We hebben hier vrij lang doorgebracht en gingen daarna naar mijn voormalige woonplek. Ibu Eva kwam al naar onder en begroette mijn bezoek. Ik klopte aan bij voormalige overbuurman en die kwam zich ook voorstellen. Tijdens het kletsen hoorde ik dat een jongen die dichtbij woonde, naar dit complex was verhuisd. Ik bonkte als een gek op zijn deur, en na een tijd kwam een suf hoofd de deur openmaken. Hij liet zijn kamer zien aan mijn bezoek, zodat hun zicht hadden op hoe ik voorheen woonde.
We hebben de hele avond buiten gezeten en aan de overkant eten gehaald bij een Warung. Het was fijn om bij mijn oude woonplek te zijn en om die mensen weer te zien.

|| 23 april
De woensdag gingen we weer naar Sanur, omdat het strand hier fijner is. Je kunt hier meer dobberen, dan in Seminyak, waar je regelmatig moet zwemmen voor je leven, om uit de stroming te komen.
Onderweg naar Sanur reden we een fuik in. Mijn hart sloeg meteen 3x over, omdat ik me bedacht dat mijn vriend geen rijbewijs had.
We stopten en ik liet mijn rijbewijs zien. Alles in orde, ik kon verder.
Mijn vriend daarentegen moest meekomen met de agent. Ik liep mee en zag de bui al hangen.
Agent: "Waar kom je vandaan & hoe oud ben je?"
Vriend: "Nederland & 23"
Agent: "Je hebt geen rijbewijs, dat wil zeggen dat je 1 miljoen rupiah moet betalen"
Ik: "Sorry? Mag ik dan meteen een bon krijgen en uw naam?"
Agent: Slaat een pagina terug... "Of u kunt nu ook 100.000 rupiah" betalen.
Vriend: Is goed.

De corruptie is hier overal en je kan nog wel onderhandelen, maar we wilden gewoon verder rijden. We betaalden de 100.000 rupiah (6 euro) en reden verder.

Mijn bezoek heeft zich vermaakt op het strand, terwijl ik een meeting had.
Hierna gingen we eten bij mijn favorieten burgertent. Doner Kebab.
Als mensen naar Bali gaan.. Doner Kebab in Sanur. SERIOUS!
Na het avond eten reden we naar de Hardy's een groot warenhuis, waar iedereen een beetje rond dwarrelde. Je moet goed zoeken wil je iets vinden, maar als je iets vind, is het wel heel goedkoop.
Na de Hardy's gingen we door naar Linga Longa, waar we hartelijk werden ontvangen voor het persoon en de bandleden.
Hier hebben we genoten van de live muziek en de rest van de avond doorgebracht.

|| 24 april
Ik moest deze dag naar de gevangenis.
Mijn bezoek werd uitgenodigd door een lokale vriend om mee te gaan naar het zuiden. Hij zou hun op sleeptouw nemen en een stukje van Bali laten zien.
Toen ze thuis kwamen, vertelde ze van het strand en de omgeving waar ze waren geweest. Ze hadden een leuke dag achter de rug en hier was ik erg blij mee.

|| 25 april
Ik weet niet meer zo goed wat we deze dag hebben gedaan, maar volgens mij niet veel.
We hebben het grootste gedeelte van de dag doorgebracht in de homestay. Vooral gezwommen en niks gedaan.
Rond de middag geluncht en weer terug naar huis.

's avonds zijn we begonnen met wat arak te drinken en vervolgens weer opstap gegaan. We begonnen bij Apache en daarna naar de Eikon.
Mijn vriend en ik waren moe, maar mijn zusje en een vriendin wilde nog graag blijven. Een andere NL student vertelde dat hij ze wel naar huis zou brengen. Ik keurde dit goed en vertrouwde erop dat hij ze naar huis bracht.
Mijn vriend, ik en een huisgenootje gingen richting huis. Natuurlijk moest meneer weer eten hebben, dus dat werd geregeld.
We stonden op de hoek/begin van onze straat bij een eettent te wachten. Voor ons stonden allerlei scooters geparkeerd en hingen wat lokale mensen rond.
Ik was me dat eens aan het bekijken en het al zo'n vermoeden dat er iets niet klopte... en al snel bleek dat ook waar te zijn.
Al hun ogen schoten naar de zakken van mensen en de tasjes. Ze hielden iedereen strak in de gaten, om te kijken waar ze hun slag konden slaan.
Al vrij snel gebeurde dat ook.. Er kwam een vrouw voorbij gelopen, nogal bezopen, met een rugzak om. Ze werd aan de praat gehouden, terwijl er aan de achterkant iemand probeerde haar tas open te maken. Mijn huisgenootje en ik zagen dat en schreeuwde naar de vrouw. De lokale man draaide zich boos om en keek ons met een vies gezicht aan.
De tweede keer probeerde ze bij een groep meiden een tasje open te maken en al snel vertelde mijn huisgenootje dat ze hun tasjes vast moesten houden. Al snel werden alle lokale die daar stonden geïrriteerd, want wij zorgden ervoor dat ze niks konden bemachtigen.
Op een gegeven moment kwam er een boos naar ons toe en zei dat we weg moesten gaan. Ik wist wel hoe laat het was en we gingen er vandoor.
Er vloog nog een fles onze kant op en enkele liepen een stukje achter ons aan, om zeker te maken dat we weg gingen.

Je wilt hier geen ruzie krijgen met de lokale mensen. Sommige van hun, hebben echt een plank voor hun hoofd.

|| 26 april
Heerlijk uitgeslapen en niks gedaan. Iedereen was lui en wilde vooral chillen. We hebben deze dag weer opnieuw sunset gekeken in seminyak en zijn 's avonds weer gaan stappen.

|| 27 april
Deze dag gingen we na de hele middag chillen, naar de tattooshop van een lokale vriend. Mijn zusje en vriendin wilden graag een nieuwe tattoo.
Het was een mooie shop en professioneel ingericht.
We gingen eerst wat boekjes door om te kijken hoe het werk eruit zag en daarna werden de ideeën besproken.
Na een tijdje hadden ze allebei hun idee klaar en gingen we kijken wat de prijzen waren.
Uiteindelijk was het 400.000 rupiah (25euro) en 600.000 rupiah (40euro), met andere woorden.. GEEN GELD!
We keken elkaar aan en keurde meteen het bedrag goed. Er werd een afspraak gemaakt en de jongen zou mijn zusjes tattoo gaan ontwerpen.
Het was ideaal dat we de lokale prijzen kregen en daarbij nog gratis shirtjes. De shirtjes waren verkeerd besteld en dus mochten we er enkele gratis meenemen.

We gingen uiteindelijk bij de Stakz weer een lekkere burger score en vervolgens lekker nagenieten van de dag.

|| 28 april.
De grote dag.. Surfen!
We gingen samen met een huisgenootje naar Bali Green Surf. Hier werden we verwacht en natuurlijk was weer iedereen te laat.
De jongens besloten om in Seminyak te gaan surfen, wat gelukkig lekker dichtbij was. We stapten in de auto en reden naar het strand.
Mijn bezoek ging met een groep surfers mee en ik ging met mijn huisgenootje met een lokale vriend mee.
Ik ging voor de tweede keer surfen, dus kon niet met mijn bezoek gaan surfen.. Dit was van een kant wel jammer, maar van de andere kant had ik ook zin om verder de zee op te gaan, ipv voorin te blijven.

Naya, achteraf gezien bakte ik er helemaal niks van. Ik stond wel op de plank, maar ik draaide veel te snel mijn lichaam rond en ging elke keer op mijn gezicht. Voor mijn huisgenoot en lokale vriend wel een leuk gezicht natuurlijk. Ik moest op een gegeven moment ook echt het water uit, want anders kwam het zeewater me weer van voren naar buiten. Geloof me, je keel is een groot zout festijn/schuurpapier modus. BAH!
Een korte pauze en we gingen weer het water in.
Surfen is zeker leuk en ik vind het te gek, maar pff.. het is zwaar, echt zwaar en daarbij ben ik gewoon beter in en andere sport. Ik kies land boven water.

Na de tweede keer het water in was ik er al snel klaar mee. We gingen naar de plek waar onze spullen lagen en ik kon zo mijn bezoek eens bekijken. Ze waren allemaal goed de eerste keer op de plank en ik was vooral trots op mijn zusje. Tof om te zien dat het haar goed af ging op zo'n enorme plank.
Na het surfen gingen we terug naar het kantoor en al snel ging iedereen hier plat. Lui, moe, kapot van het surfen.
We besloten om bij te komen bij Headquarters, waar we lekker konden chillen en eten.

Na zo'n vermoeiende dag gingen we gewoon weer bij onze homestay zitten en heb ik fijn met mijn vriend Games of Thrones gekeken.
Gewoon een geweldige serie! :)

|| 29 april
De dinsdag is altijd de dag dat het team met diverse workshops naar de gevangenis gaat. Samen met mijn bezoek, ben ik met mijn baas naar de gevangenis gegaan. Mijn baas moest diverse dingen regelen en ik heb mijn bezoek de gevangenis laten zien.
Ook zij vonden het heel anders dan ze hadden verwacht. Het stereo type verdwijnt helemaal als je er binnenkomt.

Mijn bezoek zat op een bankje dichtbij een van de kamers. Ik zag de jongens verlegen naar mijn zusje en haar vriendin kijken en elkaar aanmoedigen om iets te zeggen.
Ik liep naar ze toe en probeerde te achterhalen wat ze wilden. Opeens zag ik dat een van de jongen een briefje vast had, met daarop Nederlandse zinnetjes. Deze had hij een hele tijd terug van mij gekregen.
Ik moedigde hem en de andere aan om tegen mijn zusje te praten.
Na enkele keren te hebben gezegd "Kom op!", "Niet verlegen zijn", begon hij te praten.

R: Goedemiddag
Zusje: Oh, Goedemiddag
R: Alles goed?
Zusje: Ja met jou?
R: Gaat goed.

R: Jij bent mooi
Zusje: Lacht en zegt dankjewel
R: Alstublieft

Vol vreugde zag je hem lachen en de andere jongens waren onder de indruk. Opeens werd vanuit de overkant geroepen door een teamgenoot of we erbij kwamen zitten. De andere jongen wilden ook praten miet mijn bezoek.
Het was leuk om te zien hoe de jongeren reageerden op mijn bezoek. Ze wilden veel dingen weten en maakte ook regelmatig grapjes.
Na een tijdje was het weer tijd om te gaan en werd er afscheid genomen van mijn bezoek.

Op de terugweg viel onderhand iedereen in slaap, omdat het gewoon een enorm lange dag was. We kregen MC donald's van mijn baas en gingen erna naar huis. 's Avonds gingen we nog ergens anders eten en langs het winkelcentrum om de hoek.

|| 30 april
Deze dag was de een na laatste dag van mijn bezoek, maar tevens de laatste dag van mijn huisgenootje uit Limburg.
Om 13.00 uur werd er afscheid van haar genomen en dit viel bij iedereen zwaar. We wisten als deze meid ons zou verlaten het een stuk rustiger werd en we niet meer zo veel zouden lachen om haar gekke acties en verhalen.
We hebben massaal afscheid van haar genomen voor onze homestay en gezwaaid totdat ze de hoek omging.
Het was even schakelen toen ik me realiseerde dat ze weg was. Je brengt ontzettend veel tijd met diverse mensen door en opeens zijn ze weg en valt er een gat in de groep en sfeer.

We zijn 's middags met mijn bezoek souvenirs gaan kopen voor familie en vrienden. Dit is natuurlijk een MUST als je op vakantie bent, dus iedereen ging opzoek naar iets origineels.
Om 19.00 uur hadden mijn zusje en haar vriendin een afspraak bij de tattooshop. Een huisgenootje wilde graag mee om alles van dichtbij te kunnen inspecteren.
Tijdens het tattoeeren zaten we als een stel idioten boven op de tattoeerder, die er gek genoeg, geen last van had. Alllemaal vol spanning waren we zijn kunsten aan bewonderen, terwijl die mijn zusje en haar vriendins voet onder kalkte.
Het is best absurd om te zien hoe strak zijn hand te werk ging en hoe snel iemand dat voor elkaar kan krijgen.
Het ging vrij snel en de pijn was blijkbaar wel vol te houden.

We kwamen terug thuis en het was duidelijk..
De laatste avond, betekend ook de laatste keer stappen in Apache (de reggaebar).
Lokale vrienden kwamen en we gingen met de hele groep naar Apache.
Weer veel gelachen en gek gedaan en het was een avond om nooit te vergeten. Geslaagde laatste avond, met belangrijke mensen!

|| 1 mei
's Morgens was het even realiseren dat het weer 2,5 maanden ging duren voordat ik hun weer zag. Het was dan ook even wennen en nadenken over hoe het nu weer verder ging.
Het is heel gek hoe snel je went aan mensen die je komen opzoeken. Het was namelijk net alsof ze er al die tijd bij waren geweest en gewoon nooit weg zouden gaan.

Om 13.30 uur was het dan ook zo ver om afscheid te nemen van mijn bezoek. We gingen met huisgenootjes en enkele andere afscheid van ze nemen.
We stonden te wachten aan een grote straat, omdat een lokale vriend ze kwam ophalen. Tot mijn verbazing kwam die met een klein autootje aangereden. Ik zag de bui en hangen en inderdaad was het enorm passen en meten om 3 mensen en 3 koffers in de auto te krijgen. Daarbij, ik kon gewoon niet mee en moest midden op straat afscheid gaan nemen.

Mijn zusje liet me onderhand niet meer los en ik moest me enorm inhouden om niet in tranen uit te barsten. Ik gaf haar een dikke knuffel en zei dat we al over de helft waren en nog maar even moesten.
Ik nam afscheid van mijn vriend, van onze vriendin en uiteindelijk nogmaals afscheid van mijn zusje.
& voordat ik er erg in had, waren ze al uit het zicht verdwenen.

Eenmaal onderweg naar huis, kwam de klap pas. Ik probeerde me in te houden, maar de tranen bleven maar komen. Een huisgenootje had het er ook zwaar mee, want door hun aanwezigheid was ze veel meer uit haar schulp gekropen. Gelukkig was iedereen een grote steun en kon ik me snel weer in bedwang krijgen.

Nu moet ik zeggen dat de dag even goed niet leuk was.
Ik heb op bed gelegen voor een tijdje, verzonken in mijn eigen gedachten en daarna wat gegeten met de meiden.
Uiteindelijk was de oplossing Kungfu Panda 2 kijken en potjes kaarten.



Dit was mijn tijd, met het bezoek in Bali.

Het was enorm fijn om mensen die zo dichtbij je staan, bij je te hebben.
Ik kan ook niet wachten om ze natuurlijk weer te zijn.


De rest van de afgelopen weken volgt snel.
Het is zo druk geweest.. dat dit voorlopig weer een update is.


Hojjeeeee!