3 maanden in Bali

Hallo allemaal,

Sorry dat jullie tijdens niks van mij gehoord hebben, maar het leven hier krijgt een steeds grotere rol en daarnaast is het druk geweest.
In dit reisverslag zal ik de normale/saaie dagen achterwege laten, anders ben ik een half boek aan het schrijven.

Waar was ik gebleven...
Oh ja, ik ging verhuizen op dinsdag (18 april).
Na stage heb ik meteen mijn spullen gepakt en een taxi besteld. Een erg vriendelijke man stapte uit de taxi en hielp met de spullen.
Onderweg naar Kuta probeerde hij daadwerkelijk een leuk gesprek aan te knopen. Dit vond ik wel leuk, aangezien de meeste er maar wat bij zitten.
Hij kon niet begrijpen waarom ik bruin wilde worden, want wit zijn is toch mooi? Gekke mensen! ZWART moet ik zijn als ik terug naar huis kom!
Aangekomen bij de steeg naar mijn nieuwe verblijfplaats, stond er een oud huisgenootje mij op te wachten om mijn spullen te vervoeren (toch wel handig die scooter, maar je wordt er wel lui van!).
Alles uitgepakt en nog even rondgehangen en toen was het tijd om te eten.
We gingen met een grote groep NL studenten eten, omdat een oud- huisgenootje jarig was. Uiteindelijk hebben we deze avond met iedereen afgesloten in de surferbar en daarna ben ik met mijn huisgenootje bij het zwembad nog een grote bintang (bier) gaan drinken.

Donderdag 20 april & Vrijdag 21 april waren toffe dagen.
In de jeugdgevangenis zijn we met diverse workshops bezig, zoals bijvoorbeeld muziek. Bij deze workshops hebben de jongeren onderling bandjes gevormd en op deze dagen mochten twee bandjes een dag uit de gevangenis om zo hun eigen nummer op te nemen in de muziekstudio.
Dit was echt te gek! Sommige hadden al maanden de 'buitenwereld' niet gezien en dat was af te lezen aan hun reactie. Het was leuk om te zien hoe ze reageerde op dingen, zoals enorme karpers in de vijver en alle scooters die voorbij kwamen.
De opnames waren tevens leuk om bij te wonen. Ik versta helemaal niks van wat ze zingen, maar toch raken de woorden me wel. Daarbij was het leuk om contact met de jongeren te hebben buiten de muren.
Het zijn eigen doorsnee jongens en je kan niks van ze aflezen. Ze doen echt hun best om te communiceren in het Engels en ze tonen veel respect voor anderen.
Deze dagen waren zeker uniek in de afgelopen paar maanden.

Voor het eerst in Bali ben ik zelfs 4 dagen ziek geweest. Ik ben zelden ziek, maar dit keer was het raak. Buikpijn alsof mijn ingewanden allemaal aan het verkrampen waren en daarnaast koppijn alsof mijn hoofd elk moment kon openscheuren. VRESELIJK!
Een van onze lokale vrienden kwam op maandag langs om te chillen met de rest, hij vertelde dat hij wel een traditionele manier wist om dit op te lossen.
OK, NOT! Tijgerbalsem en een muntje was alles wat hij nodig had. Hij stopte het muntje in de tijgerbalsem en ging allemaal strepen over mijn rug trekken. Echt geholpen heeft het helaas niet, maar het was het proberen waard.
Volgens mijn huisgenootjes leek ik wel te zijn aangevallen door een leeuw, zo'n enorme striemen had ik op mijn hele rug staan.

Op zaterdag 29 maart zijn we met 7 NL studenten naar Ulu Watu gereden. Een van de studenten had een Volkswagen bus in zijn bezit. Een super tof retro busje, helemaal oranje, met gordijntjes erin. Daarnaast was de stereo wel helemaal nieuw.
De rijdende reggaebar noemde ze het ook wel, want er stond vooral reggae op de stereo-installatie.
We hebben hier lekker gezwommen bij Padang Padang beach en daarna gegeten bij de standaard warung.
De dagen die eraan kwamen waren nationale feestdagen, want Nyepi kwam eraan.
Nyepi is een lokaal feestdag, waarbij heel Bali dicht gaat. Niks mag erin of eruit, motorvoertuigen mogen niet de weg op en daarbij gaat de elektriciteit uit. Bali is over de hele wereld de enige die dit viert, dus dat was wel uniek.
De dag ervoor zijn er ceremonies en parades met grote beelden, die de lokale bevolking zelf maakt. Deze beelden zijn mythes die voorkomen in hun cultuur en religie. In het complex wisten we dat we niks zouden mogen, behalve buiten zitten bij het zwembad. Daarnaast mag je niet hard praten en kun je eigenlijk de hele dag geen kant uit.
Wij werden door een lokale vriend uitgenodigd om mee te gaan naar Balian Beach in het westen van Bali, want daar mocht men WEL 'bewegen'. Het is een surfgebied in de middle of no where en daar zijn de mensen niet zo streng als het aankomt op Nyepi.
Een huisgenootje en ik waren er wel voor in en op zondag 30 maart vertrokken we met 3 lokale en een man uit India naar Balian Beach.

Aangekomen bij Balian Beach moesten we nog zoeken naar een accommodatie. De Indiër die met ons mee was vond een ontzettend relaxte plek om te verblijven. We hadden een soort groter strandhuis, waarvan wij de boven verdieping hadden. De begane grond had de badkamer, de eerst verdieping konden we slapen en zitten en bovenin was nog een loft. Het uitzicht was goed en daarnaast was het vooral heel groot, schoon en netjes. We hadden buiten tevens nog een plek waar we konden zitten. Heerlijk! Vooral een westers toilet is vaak moeilijk te vinden en ik kan helaas niet zitten als een aapje!
De jongens gingen al snel surfen en mijn huisgenootje en ik doken het zwembad in. Genieten deze dagen, dat was het plan.
De dag van Nyepi. De hele dag heb ik niks gedaan, alleen maar gelegen in het gras en gezwommen. Ondertussen een beetje kijken naar de professionals in het water en muziek luisteren. Er hing echt een lekker vibe op Balian Beach. Mensen zonder zorgen, uit diverse landen, allemaal om te surfen.
De jongen kwamen uit het water en na hun buikje weer rond te hebben gegeten, gingen ze weer terug de surfplanken op.
Mijn huisgenootje wilde een strandwandeling gaan maken, dus dat deden we. Het uitzicht was geweldig mooi. Je ziet de riviermond uitkomen in de zee en daarom heen alleen maar jungle. Je ziet de rotsen torenhoog uitstrekken over het strand en daarnaast was de zonsondergang prachtig.
Niet bij nagedacht natuurlijk… Nyepi, zonsondergang, geen elektriciteit? OH SHIT!
DONKER! Je ziet geen hand voor ogen. We moesten nog eten, maar tevens niet bij stil gestaan dat de meeste tenten al gesloten waren. We konden gelukkig in een warung onze vrienden vinden en een ervan zorgde dat we nog eten konden meenemen naar ons verblijf.
Doe dat maar eens.. Eten terwijl je letterlijk NIKS ziet. Handig is het niet kan ik je wel vertellen!
We schrokken ons daarbij dood, omdat er OPEENS een hond naast ons bord stond. Heel fijn zo’n grote witte neus die opeens over je bord heen reikt.
De meeste mensen weten dat ik bang ben voor het donker, dus Nyepi had geen goed begin.
Je zit daar maar niks te doen, dus al snel gingen we proberen te lopen. Er liep security rond om mensen te begeleiden over de paden, want vlak zijn deze niet.
We plofte neer bij het zwembad en keken omhoog. PRACHTIG! Een enorme sterrenhemel was te zien. Het is heel gek, maar omdat dus alles zo donker is, zijn er meer sterren zichtbaar, of vallen ze gewoon meer op. Het waren er enorm veel, zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien. We bleven hier twee uur liggen, amper pratend tegen elkaar. Ik ging me rechtop zitten en keek richting de zee. Je zag helemaal in de verte een soort groene/gele schijn boven het water uitkomen. Heel vreemd, maar je kon het zien als je lang genoeg keek. Gek idee, zo’n lichtwolk in de verte. Al snel kwamen we erachter dat het de reflectie is van het licht dat Java aan heeft. Dit kon je gewoon zien, omdat het zo donker was. Heel vreemd, maar wel prachtig.
DOODSANGST of niet… Nyepi was echt een unieke ervaring!
De dagen erna was het vooral chillen met bekenden. Stage lopen en lekker gezellig met iedereen eten en rondhangen in Kuta.

Het weekend van 5 & 6 april gingen we met de 7 NL studenten op Volkswagen tour. We werden uitgenodigd om de andere te vergezellen naar Lovina. Lovina ligt in het noorden van Bali en staat bekend om de dolfijnen.
Onderweg naar Lovina zijn we gestopt bij een watertempel. Hier hebben we rond gelopen en foto’s gemaakt. Het is een mooi uitzicht en vredig. Op een gegeven moment kwamen we bij een grotere open plek uit, waar veel kinderen rond liepen. Een student is 2 meter nog wat en de kinderen wilden allemaal met hem op de foto. Het was best grappig om te zien hoe de kinderen reageerden, toen de jongen zei, natuurlijk! Na de tussenstop zijn we doorgereden naar Lovina.
In Lovina hadden we een goed verblijf gevonden, voor vrij goedkoop. Het eerste wat we deden was weer afkoelen in het zwembad en daarna hebben we ons vol gegooid met eten.
We gingen ’s avonds richting het strand en daar hebben we wat rondgehangen. We konden een tocht regelen vroeg in de morgen, zodat we dolfijnen konden spotten.
Inderdaad het was een vroege morgen en nog redelijk donker. We werden opgehaald door de man die het regelde voor ons en konden zo meteen een bootje in. Terwijl we de zee opvieren zagen we de zonsopgang, tevens weer een mooi moment.
Helaas was het wel zo dat er wel 60 boten in het water lagen en dus iedereen opzoek was naar de dolfijnen. Elke keer als ze gespot werden gingen de boten als een gek erop af. Zielig was het, de beestjes werden helemaal opgejaagd. Uiteindelijk bleven we ergens stil liggen en gelukkig kwamen ze voorbij gezwommen. Het was een leuke ervaring, maar al snel was de lol er vanaf, omdat natuurlijk alle bootjes als een gek naar ons toe kwamen.
Na de tocht gingen we ontbijten en nog even zwemmen. Uiteindelijk ook weer lunchen en door naar de Gitgit waterval. Het was een stukje lopen, maar heel mooi.
Na de Gitgit waterval zijn we terug gereden naar huis.

De week erna was vooral stage lopen, gezamenlijk eten en relaxen.
Deze week hebben we wel van ons Franse huisgenootje afscheid moeten nemen, want die ging terug naar Australië.
In het weekend was er een feestje op Gili Air. De Gili eilanden liggen vlakbij Lombok en zijn ontzettend mooi. Natuurlijk kon ik dit niet aan me voorbij laten gaan en met enkele van ons huis en lokale vrienden gingen we zaterdag morgen die kant op.
Eerste een lang stuk met de auto en vervolgens een boot op. Het uitzicht vanuit de boot was geweldig. Ik zat aan de achterkant lekker in de buitenlucht (voor het geval ik zeeziek werd) te genieten van alles om me heen. Je zag Bali verdwijnen en Lombok verschijnen. Je zag de grote lokale veerboot in de verte en diverse eilandjes uit het water komen.
De eerste stop was op Gili Trawangan. Dit eiland staat vooral bekend om zijn feestjes, maar wij gingen toch nog een halte verder.
Aangekomen op Gili Air moest ik even schakelen. Er zijn geen verharde wegen en daarbij is het eiland enorm klein. De zee is net zoals de foto’s op google en de rust overheerst enorm. Geen motorvoertuigen op de weg, alleen maar paard met koets.
We werden opgehaald door de man van ons verblijf. Het was een stukje lopen en we hadden een super keuze gemaakt. We hadden 4 soort van villa’s/bungalows en een lekker zwembad. Gelijk ging natuurlijk iedereen het zwembad in, want het was bloedheet!
Na een tijdje te hebben genoten zijn we gaan lopen over het eiland. Er is letterlijk niks anders dan rust om je heen. Geen gekke toeters en bellen, scooters die om je oren vliegen, nee… er is gewoon RUST! Het was heerlijk om hier rond te lopen en te genieten van al het moois. Er is niet veel, maar dat maakte het juist zo bijzonder. Je zag veel mensen alleen rondlopen of een beetje in hun eigen wereld. Boekje lezen, mediteren, beetje fietsen… TOF!
Na onze wandeling door grasvelden, andermans tuin en oerwoud zijn we gaan eten. We hadden een tentje bij het strand uitgezocht, waarbij we lekker konden genieten van de zee. De bediening was wel apart en grappig. De jongen was zo nonchalant dat die nog met zijn sigaret in zijn handen de bestelling op kwam nemen.

Na het eten ben ik een dutje gaan doen, omdat ik toch wel moe was. Het feestje duurde 24uur, dus ik moest wel even bijslapen.
Toen ik wakker werd hoorde ik de rest al bij het zwembad zitten. Snel aankleden en aanschuiven bij de rest. Na wat drankjes en kaartspellen was het wel eens tijd om te gaan.
We wisten dat het feest op het strand was, dus uit goede voorzorg gingen we op blote voeten. Heerlijk om rond te slenteren op blote voeten. Daarbij hoor je ’s avonds helemaal niks om je heen. De meeste tentjes zijn al gesloten en vervoer is er niet.

Het feestje was een Trance Party. Het was even wennen aan de muziek en schakelen, maar uiteindelijk voelde ik me er wel thuis. Veel vage mensen om je heen, vaag entertainment, vage decoratie, harde muziek. HEERLIJK!
We hebben deze avond ook veel gelachen, omdat het toch wel een apart feestje was. Het was voor mij wel fijn om even weg te zijn uit Kuta. Hier hing een hele andere vibe.
Een lokale vriend en ik waren uiteindelijk nog de enige die van de groep over waren. Hij kreeg het opeens niet meer geregeld en zijn ogen waren zo moe, dat we toch maar besloten om te gaan.

De volgende morgen hebben we nog snel een ontbijtje naar binnen gewerkt en om 11.00 uur hadden we alweer de boot terug naar Bali. Ik was ook zo slim om in mijn tuinpak weer aan de achterkant te gaan zitten…
’s Avonds vroeg een huisgenootje.. Gladys heb jij sokken aan? NEE!? Ik keek naar beneden en je zag precies waar mijn tuinbroek had gezeten. Iets boven mijn enkels zag je een streep staan. Mijn voeten waren bruiner dan mijn benen en het zag er echt DOM uit.
Natuurlijk veel om gelachen, maar tot vandaag zie je het nog steeds…

Afgelopen vrijdag zijn mijn zusje, mijn vriend en een vriendin aangekomen op Bali.
De tijd gaat snel en ik wil helemaal niet dat ze naar huis gaan… maar toch…

In het volgende verslag zal ik vertellen wat we allemaal gedaan hebben!



HOJJJEEEEEEE!!